Site-archief
Winnie-de-Poeh over Zeer Belangrijke Onderwerpen
Ha Marcel,
Tijdens mijn vakantie met de Zeer Warme Dagen en daaropvolgende Zeer Natte Dagen kon ik niet veel meer doen dan lezen. Het boek Winnie-de-Poeh Management omnibus van Roger en Stephen Allen lag op de leesstapel. En zoals beloofd volgt het blog hierover.
De omnibus bestaat uit 3 delen:
- Winnie-de-Poeh en Management: Waarin een Zeer Belangrijke Beer en zijn vrienden kennis maken met een Zeer Belangrijk Onderwerp
- Winnie-de-Poeh en het Oplossen van Problemen: Waarin Poeh, Knorretje en hun vrienden ontdekken hoe je problemen oplost met de LOS-OP-Methode
- Winnie-de-Poeh en Succes: Waarin de Lezer en Poeh en zijn vrienden het Allerbelangrijkste Onderwerp leren kennen: Succes!
De avonturen van Poeh-beer en zijn vrienden worden door De Vreemdeling als inspiratiebron en gids gebruikt om in de bekende Poeh-taal van Milne drie thema’s te beschrijven: Management, Probleem Oplossen en Succes. Er worden geen nieuwe theorieën uit de doeken gedaan (verhalen zijn al gepubliceerd tussen 1994-1998) maar door de verhelderende vragen van de lieve hongerige Poeh, toch wel dapper Knorretje, sombere Iejoer, hyper Teigetje, bedachtzame Uil worden complexe vraagstukken uiteen gerafeld.
In het Honderd-Bunders-Bos lijken de problemen niet zo complex en de consequenties niet zo serieus als bij ons. Het lijkt zo simpel….
Als je niet bedoelde wat je zei, dan moet je zeggen wat je bedoelde, zegt Teigetje in het gedeelte over communicatieproblemen (p. 86).
De Vreemdeling gebruikt acroniemen om een thema te beschrijven, dat vinden de dieren een Heel Moeilijk Woord maar wel heel handig om zo de regeltjes te onthouden, bv:
Lokaliseer of kies probleem of situatie
Observeer, Orden en definieer probleem of situatie
Stel vragen over alle onderdelen van probleem
Opper mogelijke oplossingen, kies er een uit en verfijn deze
Pas de oplossing toe en controleer de resultaten
Selecteren van een droom
Uit je droom een Doel halen
Creëren van een plan
Concentreren op je hulpmiddelen
Ervaring opdoen met je vaardigheden en capaciteiten
Slim met je tijd omgaan
!Aan de slag! Organiseren en starten maar!
En Winnie-de-Poeh maakt er liedjes van om hetgeen hij geleerd heeft te onthouden.
Het eerste deel over management en leidinggeven bevestigt wat ik belangrijk vind voor managers: goed communiceren, het goede voorbeeld geven en een omgeving creëren waarin mensen kunnen ontwikkelen. Wat ik jammer vind is dat De Vreemdeling de Manager beschrijft als een persoon die alleen de plannen maakt. Ik miste de samenwerking met het team.
Wateenprobleemisvoordeeenhoeftnoggeenprobleemtezijnvoordeander, zegt Poeh terecht (p. 210).
In het tweede deel over probleem oplossen vond ik vooral de verhalen over creativiteitstechnieken erg leuk
Stel heel veel vragen, maar één ding:
Het moet geen zooitje worden!
Eérst Wat, dán Waar, Wanneer, Wie, Hoe,
Zo krijg je ze op orde.
(Vraag steeds Waarommen tussen door,
dat moet je niet vergeten, hoor!)
(Gedeelte uit Poeh’s LOS-OP lied)
Het derde deel van de omnibus gaat over succes. Ik word een beetje moe van het woord ‘succes’. Alles lijkt tegenwoordig succesvol te moeten zijn: succesvol ondernemen, succesvol samenwerken, succesvol studeren, succesvol begeleiden. Wat is er mis met ‘gewoon’ ondernemen, samenwerken, studeren etc? Alles gaat met vallen en opstaan. Alsof er maar één manier is om het doel te bereiken. En dat is natuurlijk niet zo. Er zijn verschillende paden afhankelijk van omstandigheden pak je het pad wat voor jou op dat moment het beste loopt. Van Dale omschrijft succes als goede afloop, uitkomst of uitslag. Dit houdt ook in dat succes iets persoonlijks is, iedereen definieert een goede afloop, uitkomst of uitslag immers op zijn of haar eigen manier.
De Vreemdeling hanteert de SUCCES!-formule (zie 2e acroniem hierboven) om dromen te realiseren. Hij definieert Droom als een Hoopvolle Verwachting. Een mooie omschrijving vind ik. Leuk om te lezen dat alle vragen die ik heb en valkuilen waar ik al ingetrapt ben, voorbij komen, zoals het belang van je eigen doelen stellen (anders doen anderen dat voor je) …
Waar het om gaat is meer te krijgen van wat je wel wilt en minder van wat je niet wilt, aldus De Vreemdeling (p. 432)
..dat besluiten maken moeilijk is en dat dromen kunnen veranderen.
Zoals meestal bij het lezen van dit soort boeken, gaf het me weer wat inzichten in mijn eigen doelen en gedrag. Maar we weten allemaal dat het ook heel moeilijk is om gewoontes te veranderen en dingen op een nieuwe manier aan te pakken.
Maar als je geduld hebt en volhoudt word je beloond, zegt De Vreemdeling tegen Poeh (p. 557)
Bij deze Stap-Voor-Stap benadering (wat heb je nodig, wat moet je leren) van De Vreemdeling komt het relationele proces (samen kom je verder) wat minder tot uiting. Dat maakt Poeh met zijn vrienden gelukkig wel weer helemaal goed.
Geef je Dromen Voorrang. Kies Je Doelen. Zo sluit De Vreemdeling mijmerend het boek af. Op LinkedIn kwam ik een bericht tegen over de Zeer Krachtige Boodschap van Stan Lee, bedenker van vele superhelden. Hij sprak tijdens deze UCLA Graduation Ceremony 2017 (zie hier de hele speech). Een mooi afsluiting en reminder.
Groeten vanaf mijn vakantieadres 🙂
Judith
Gelezen: Toetsrevolutie. Naar een feedbackcultuur in het hoger onderwijs.
Hallo Marcel,
Het zal je vast niet ontgaan zijn dat nu, ruim een jaar na het boek Toetsrevolutie. Naar een feedbackcultuur in het voortgezet onderwijs (Dominique Sluijsmans & René Kneyber) het boek Toetsrevolutie. Naar een feedbackcultuur in het hoger onderwijs (Dominique Sluijsmans & Mien Segers) is verschenen. Ik kreeg het boek omdat ik het graag wilde lezen en om er een blog over te schrijven natuurlijk 🙂
De afgelopen jaren is veel aandacht geweest voor summatief toetsen. Dat heeft op veel onderwijsinstellingen geleid tot het invoeren van toetsbeleid en het professionaliseren van docenten via BKE/SKE-trajecten. In opdracht van de Vereniging Hogescholen zijn er rapporten verschenen als Beoordelen is Mensenwerk (2014) en Protocol Verbeteren en Verantwoorden van Afstuderen in het hbo 2.0 (2017). Echter, naast het summatief toetsen van kennis en vaardigheden komt er steeds meer aandacht voor Bildung. Jan Anthonie Bruijn zegt daar in zijn voorwoord over
Een kwalitatief hoogstaande samenleving heeft mensen nodig die kennen, kunnen en voelen: daar ligt voor ons als onderwijsmakers dus een grote verantwoordelijkheid
Aansluitend schrijven de redacteuren Dominique Sluijsmans en Mien Segers in de inleiding dat deze visie
vraagt om een herkadering van het waarom, wat en hoe van de manier waarop wij studenten toetsen en beoordelen.
In 239 pagina’s informeert het boek ons over de formatieve functie van toetsen en beoordelen. Kernthema van het boek is hoe de huidige testcultuur van toetsen en beoordelen (met informatiearme cijfers) kan worden veranderd in een feedbackcultuur. Een collectief gedeelde visie op kwaliteit van leren en de rol van beoordelen is hierbij essentieel. In de BKE/SKE professionaliseringstrajecten gaan docenten al op zoek naar nieuwe inzichten en visies op toetsen en beoordelen, en wat dat betekent voor de eigen opleiding/curriculum. Inmiddels is er een enorme toenamen van formatieve toetsen. In de praktijk blijken deze meer een summatieve functie te hebben, omdat er weinig ontwikkelingsgerichte informatie aan wordt toegevoegd. Feedback dient geen ‘afrekenmoment’ te zijn, zo wordt ook in het boek bepleit.
Onderzoek heeft aangetoond dat feedback een krachtig middel is om te leren. Om tot een duurzame feedbackcultuur te komen moet men de bereidheid hebben ‘elkaar verder willen helpen’. Dit stimuleren is essentieel, dat hebben we ook ervaren tijdens het Zuyd innovatieproject FeedbackFruits.
In een zeer prettige schrijfstijl worden vele docenten uit diverse kennisdomeinen van het hoger onderwijs geportretteerd. Centraal in deze 13 interviews staat de vraag wat feedback van docenten vraagt en op welke manier docenten met elkaar een feedbackcultuur kunnen realiseren. Ook (oud-)collega van Zuyd, Ilse Meelberghs, heeft een bijdrage geleverd.
Naast voorwoord, inleiding en de interviews bevat het boek 11 verdiepende hoofdstukken met bijdrage van o.a. Filip Dochy, Esther van Popta, Cees van der Vleuten, Tamara van Schilt-Mol. Het boek eindigt met vijf kernboodschappen die volgens de twee redacteuren nodig zijn voor een toetsrevolutie in het hoger onderwijs. Zij ondersteunen hun boodschappen door te verwijzen naar (eigen) wetenschappelijk onderzoek en naar de interviews en de verdiepende hoofdstukken in het boek.
In een feedbackcultuur …
1. is er sprake van een samenhangend en studeerbaar ontworpen curriculum
2. krijgen studenten door voortdurende formatieve evaluatie alle kansen om de studie succesvol te doorlopen
3. leren studenten verantwoordelijkheid te nemen tegenover zichzelf en elkaar
4. nemen docenten verantwoordelijkheid tegenover zichzelf en elkaar
5. is er sprake van een collectief kwaliteitsbewustzijn
Dominique en Mien benoemen ook dat de toenemende rol van technologie in het onderwijs en de snelle ontwikkeling van learning analytics dat binnenkort wellicht het denken over assessment opnieuw ter discussie zal stellen. Daar weet jij dan weer meer van 🙂
Tijdens het lezen van dit boek viel het me op dat of je nu over het realiseren van een feedbackcultuur hebt of het kunnen omgaan met technologische ontwikkelingen of over het belang van (sociaal) informeel leren van professionals, we blijven het hebben over pioniers die geduld moeten hebben. Geduld? Terwijl overal wordt gesproken dat opleidingen hun studenten beter willen (moeten!) voorbereiden op de arbeidsmarkt door niet alleen kennis en vaardigheden te toetsen maar ook complexe vaardigheden beoordelen als samenwerken, communiceren, leiderschap en professionaliteit. En dat van die studenten (en docenten!), die voorbereid moeten zijn op levenslang leren, een sterke zelfsturing wordt verwacht. Ik heb al eens vaker geblogd over de knowmad, een professional die slim gebruik maakt van sociale technologie om te leren, te reflecteren en bij te blijven op zijn/haar vakgebied bij te blijven. Vol ongeduld wacht ik. En ondertussen pionier ik vrolijk verder 🙂
In het boek wordt door docenten en onderzoekers gesproken over het belang van (peer)feedback. Ik had het waardevol gevonden als er een aantal kritische bijdrage van studenten was toegevoegd. De (ex-)studenten in mijn directe omgeving zien het belang van (peer)feedback niet zoals de auteurs en geïnterviewden van dit boek dat wel (terecht!) bepleiten. In de praktijk blijkt het toch erg lastig te zijn om docenten en studenten, die een traditionele summatieve toetscultuur gewend zijn, uit deze mindset te halen.
Veranderen kost tijd en veel geduld. Maar er zijn ook al zeer veel goede voorbeelden, zoals in dit boek te lezen. Een inspirerend boek met vele handvatten voor het complexe proces van onderwijs ontwerpen waar feedback een integraal onderdeel van vormt. Van harte aanbevolen.
Paasgroeten,
Judith
Sluijsmans, D., & Segers, M. (Red.). (2018). Toetsrevolutie: Naar een feedbackcultuur in het hoger onderwijs. Culemborg: Phronese.
Het boek is te koop (€24,99) via uitgeverij Phronese. Vanaf mei zal dit boek net als het andere Toetsrevolutieboek als pdf beschikbaar zijn via de website toetsrevolutie.nl
De Cirkel – Dave Eggers #boek
Hallo Marcel,
Life is to share, een fles wijn met deze opschrift kreeg ik van mijn jongste broer voor mijn verjaardag. Een uitspraak die me op het lijf geschreven is. Het leven is om te delen: liefde, vriendschap, humor, eten en drinken. Delen is mee-leven zoals dat in het boek De Cirkel van Dave Eggers, werd verwoord. Dit boek las ik in mijn vakantie en het beangstigde me een beetje hoe dichtbij de nabije toekomst is die in dit boek beschreven wordt, zeker wat betreft datamanupulatie onder het mom van transparantie. Creepy.
Ik deel graag via sociale media. Waar ik mee bezig ben, wat ik zie, wat ik weet. Echter, ik bepaal zelf wat ik deel en met wie en hoe. Als het me niet (meer) bevalt, verlaat ik een platform en zoek ik andere wegen (zie mijn blogpost van gisteren over Foursquare). In de Cirkel ontbreekt dat. Als Cirkelaar heb je geen autonomie.
De Cirkel is een technologiebedrijf (combinatie van Google en Facebook). Ze zijn pioniers op het gebied van sociale media met als adagium ‘Alles wat gebeurt moet openbaar zijn’. Alles draait om PPT: Passie, Participatie en Transparantie. Daar lijkt niets mis mee, maar alles staat in het teken van het streven naar volmaakbaarheid. Via rankings wordt je participatie in de community van de Cirkel beoordeeld. Zijn er blinde vlekken in je timeline, dan word je ter verantwoording geroepen waarom je iets niet gepost, geliked, of gefilmd hebt. Overal staan minicamera’s, je wordt constant gemonitord. De ultieme transparantie bereik je door de hele dag met een camera rond je nek te lopen en alles te filmen van wat je doet en meemaakt. Politici zonder camera worden niet meer vertrouwd, want die hebben iets te verbergen. Iedereen kan die filmpjes natuurlijk volgen. Nogal sektarisch, vind ik, deze vorm van openheid, er zijn grenzen. Ik heb wel mijn geheimen, en dat wil ik graag zo houden 🙂 .
De vraag ‘waarom deel ik online?’ kwam tijdens het lezen van dit boek wel regelmatig bij me op. Ik merk wel dat mijn ‘deelactiviteiten’ veranderen. Op Twitter deel ik steeds minder persoonlijke dingen omdat hierop steeds minder reactie volgt. Dat gebeurt toch meer binnen mijn vrienden- en kennissencirkel op Facebook. Of via Whatsapp. Als mijn permanente bijscholingscursus blijft Twitter voor mij waardevol, maar als communicatieplatform dus steeds minder. Ik merk dat tweeps waar ik vroeger veel mee communiceerde veel minder actief zijn, of zelfs helemaal stilgevallen zijn. Toch wordt het steeds drukker op Twitter, maar het wordt steeds meer een platform voor (personal) branding. Twitter is nog steeds geweldig om samen op de Twitterbank een televisieprogramma te volgen. Twitter is top voor actueel nieuws. Maar ik merkte ook dat ik na de vliegramp Twitter uitschakelde omdat ik niet steeds alle berichten wilde zien. Ik hoef niet alles te weten.
Ik vroeg me ook tijdens het lezen af: ben ik ook zo’n sociale autist als Mae, de hoofdpersoon in dit boek? Iemand die in gezelschap alleen maar naar likes van vreemden zit te staren ipv te communiceren met de mensen met wie je aan tafel zit. Tsja … soms wel 😉
De Cirkel is een boek met een actueel thema. Toch vond ik het wel wat doorslaan in negativisme. Het standpunt van de schrijver ten aanzien van sociale media was duidelijk. In het laatste gedeelte werd de hoofdpersoon wel erg naïef weggezet. Daardoor werd het slot van het boek wel erg ongeloofwaardig. De Cirkel wordt uiteindelijk een bedrijf die de politieke, gezondheidkundige en onderwijskundige touwtjes in handen had. Een wereld ontstond waar baby’tjes een chip geïmplanteerd kregen waardoor een mens van geboorte tot graf gecontroleerd en gecorrigeerd kon worden. Ik kan (en wil) me niet voorstellen dat zoiets waarheid wordt. Er zijn toch genoeg critici op deze wereld? De geschiedenis heeft ons hopelijk ook wel het een en ander geleerd. Alhoewel zo’n hype als de icebucketchallenge toch ook wel het kuddegedrag van de mens weer aantoont….
Al met al een interessant onderwerp, maar uiteindelijk wel een voorspelbaar boek, waardoor ik het einde van het boek niet meer zo boeiend vond.
Groet,
Judith
28-8 slotalinea aangevuld
The future of Innovation or Innovation is the Future?!
Ha Marcel,
Voor mijn vakantie heb ik het boek The Future of Innovation van het aanwinstenrek van de Hotelschoolbieb meegenomen. Als lid van een innovatieteam die nu de Master Leren en Innoveren gaat volgen, lonkt een boek met zo’n titel natuurlijk ;). Bettina von Stamm en Anna Trifilova hebben zo’n 200 ideeën en gedachten van de meest creatieve innovators uit 60 landen verzameld in dit lijvig boekwerk. In de bijbehorende website www.thefutureofinnovation.org vind je meer bijdragen.
De achterkant van het boek begint met:
Three unassailable facts will strike you as soon as you start to read The Future of Innovation book:
One: innovation is the new mantra; whether you’re involved in teaching art and design, new product development for a blue chip consumer brand or responsible for providing public services to citizens;
Two: understanding innovation requires multiple perspectives; from culture and mindset, social and commercial context, new ways of working as much as new products or services;
Three: innovation is a journey; drawing on insights from around the globe is essential to accelerate our progress.
Het zal je niet verbazen dat iedereen die een bijdrage aan het boek heeft geleverd de toekomst van innovatie anders definieert. In vele bijdragen (ik heb ze niet allemaal gelezen hoor) lees je dat er geen toekomst is zonder innovatie. We hebben ons bestaan en welvaart te danken aan innovatie, alhoewel dat vroeger (voor 1940) niet zo genoemd werd, toen waren er gewoon uitvinders ;). We worden heel gelukkig van innovatie. Wie wordt er tenslotte niet blij van om iets te creëren?
De passie voor innovatie spat van alle kanten van en uit het boek. Maar Bettina von Stamm ziet ook de andere kant van innovatie: the dark side. Von Stamm stelt tijdens deze keynote kritische vragen: want iedere CEO, politiek leider zegt wel dat we moeten innoveren maar wat doen ze er aan? Waarom willen ze dat en wat willen ze bereiken? Zijn ze ook bereid om fouten en mislukkingen te accepteren in deze wereld waarin men zoveel mogelijk (economische) risico’s wil vermijden?
Innovatie betreft tegenwoordig niet alleen een vernieuwend product en vindt niet alleen plaats in R&D-afdelingen van bedrijven. Von Stamm’s definitie van innovatie:
The path of embracing change to create value
Het gaat dus om veranderingen te omarmen en het creëren van waarde, dat kan dus zeker ook kennis zijn. Maar het gaat vooral om de reis er naar toe en die stopt nooit. Elke keer zijn er wel weer nieuwe omstandigheden die nieuwe ideeën creëren.
Innovatie begint met een idee, je hebt vervolgens verschillende vaardigheden nodig en een netwerk en financiële middelen om iets te realiseren. Aan ideeën ontbreekt het ons niet, vaardigheden maken we ons wel eigen, netwerken vormen we wel. Maar dan die financiën … Zuyd is afgelopen studiejaar begonnen met een innovatieprogramma, we hebben daarover al eerder geblogd. Vier jaar worden financiële middelen ingezet voor innovatie. In het najaar gaat het programma officieel van start met de facultaire macroprojecten, enkele microprojecten zijn al gestart. Ik vind het nog een beetje stilletjes vanuit het programmamanagement, maar daar zal vanaf september verandering inkomen ;).
Innovatie inspireert, daarom wil ik graag dat Zuyderlingen er met anderen over praten, als je ideeën niet alleen voor jezelf houdt creëer je met crowdsourcing open innovation. Dan komt er nog meer inspiratie los daarvan ben ik van overtuigd.
En ja, de projecten zijn allemaal niet wereldschokkend maar voor de indieners een mogelijkheid om binnen hun onderwijs iets vernieuwends uit te proberen. Prachtig dat Zuyd deze mogelijkheid biedt. Ik hoop alleen dat we ook de fouten en mislukkingen mogen maken en zodat we daar weer van leren. Het is zoals Mahatma Gandhi ooit zei:
You must be the change you want to see in the world
En luister eens naar de gedachten van deze ‘voice from the future’ en laten we zijn advies ter harte nemen: “dance like a lunatic” (via @AnnieMaessen)
Like A Lunatic from Sean Pecknold on Vimeo.
“The future is in our hands” (Stefan Kohn)
Judith
Hoe slim is Zuyd?
Dank je wel Marcel voor het delen van jouw beleving van de managementdag van Zuyd: Tijd voor kwaliteit.
Ik was op de hoogte van deze dag omdat één van de organisatoren mij had gevraagd of ik inspirerende praktijkvoorbeelden mbt de inzet van ICT in het onderwijs binnen Zuyd. Scrollend door ons blog heb ik onderstaand overzichtje gestuurd:
- Gamen bij faculteit IBC
- Studenten leren met web2.0 bij faculteit PBM
- Gebruik van badges in nieuw digital Portfolio bij de Nieuwste Pabo
- Gebruiken game-elementen in minor Digicoach bij de Nieuwste Pabo
- Inzet van blog bij keuzemodule Social Studies
- Battle of Concepts bij Commercieel Management
- Shakespeak bij faculteit ICT
Helaas heb je niets hiervan in de ‘carrousel’ terug gezien op deze managementdag omdat “een directe link met de praktijk van kwaliteitszorg ontbrak”. Vreemd …
“De toekomst is aan de slimme organisatie” schrijft Menno Lanting in ‘De slimme organisatie : de toekomst van werk, leiderschap en innovatie’, waarbij samengewerkt wordt in netwerken en technologie leidend is, maar dit gaat niet zonder een nieuwe veranderende organisatiecultuur, zegt hij.
En …. niet kennis is macht, maar kennis delen is macht
Een mooi beeld schets collegelid Kitty Kwakman van een ervaringdelende springende formatie. Ik denk dat je social media tools heel goed kunt inzetten om kennis en ervaring te delen zodat je begrip krijgt voor elkaars blikpunt. Samen formatie vormen, maar dat hoeft niet altijd binnen de vastgestelde teams. Dat kan ook door virtuele teams te formeren waarbij ook docenten en studenten mee kunnen springen. Dat betekent voor managers wel controle loslaten en ook anderen ook eens de lead te laten nemen.
Het gebruiken van social media tools zoals Twitter, maar dat kan ook voor Yammer gaan gelden, betekent voor mij naast werkgerelateerde zaken ook persoonlijke dingen delen. Hierdoor wordt onderlinge verbindingen sterker. Ik heb al vaker gezegd dat social media vaak een glimlach om mijn lippen tovert.
‘Daarnaast blijkt dat de teamleden zich door het experiment meer met elkaar verbonden voelden. Dat is interessant, omdat nogal eens wordt aangedragen dat het gebruik van digitale technologie juist tot verwijdering tussen mensen leidt.’
Uittreksel van: Lanting, Menno. ‘De slimme organisatie.’ BusinessContact, 2013
Door ook teamoverstijgende formaties te formeren, creëer je een transparante organsatie. Open is een belangrijke merkwaarde van Zuyd.
‘Het gaat steeds minder om structuren, langetermijnplannen en afspraken, en steeds meer om gedeelde normen en waarden, en vertrouwen op de collectieve kennis en passie van de mensen in en om de organisatie.’
Uittreksel van: Lanting, Menno. ‘De slimme organisatie.’ BusinessContact, 2013
Je weet dat ik constant aandacht vraag voor kennis delen met gebruik van sociale media. Met de wekelijkse I-team nieuwsflits en ons duoblog deel ik mijn kennis met Zuyd en daarbuiten. Regelmatig hoor ik tijdens mijn workshops of presentaties waarom niet meer kennis gedeeld wordt Hierdoor creeer je een transparante organsatie. Open is een belangrijke merkwaarde van Zuyd. “Kennis delen begint bij jezelf”, zeg ik altijd, maar met support en voorbeeldgedrag van het management kan een cultuurverandering sneller in gang gezet worden.
‘Leiders moeten de mogelijkheid om sociale media in hun organisatie te integreren met beide handen aanpakken, om zo de collectieve resultaten te verbeteren en te bouwen aan een energieke, ondernemende en innovatieve cultuur. Tegen beperkte investeringen is er een enorm potentieel van kennis en contacten aan te boren. Als medewerkers op de hoogte zijn van elkaars kwaliteiten, verbeterpunten, resultaten en doelen zijn ze ook meer bereid om van elkaar te leren, elkaar te helpen en zich kwetsbaar op te stellen. In een verbonden organisatie krijgt een afrekencultuur nauwelijks kans. Hoe beter medewerkers met elkaar en de buitenwereld verbonden zijn, des te slimmer, innovatiever en ook tevredener ze worden.’
Uittreksel van: Lanting, Menno. ‘De slimme organisatie.’ BusinessContact, 2013
Het gaat wat mij betreft dus niet om infominderen, zoals ik dat weleens binnen onze organisatie hoor (om zo medewerkers te behoeden voor informatie-overload). Het gaat volgens mij juist om informeren. Hoe meer informatie, kennis beschikbaar hoe beter. Ik bepaal zelf wel van welke informatie ik leer. Het is wel belangrijk onze eigen informatiestromen te kanaliseren. Het gevaar van infobesitas ligt op de loer.
Een mooi boek heeft Menno Lanting weer geschreven. Veel inspirerende voorbeelden waarvan ik er 1 wil noemen: innovationjam! Hoe geweldig is dat dat? 2bejammed!
Een innovatiejam is een methodiek en een technologie die IBM al jaren toepast om via een digitaal platform zo veel mogelijk ideeën en meningen rondom een specifiek thema samen te brengen, te filteren, te categoriseren en te verrijken.
Uittreksel van: Lanting, Menno. ‘De slimme organisatie.’ BusinessContact, 2013
Een jam moet natuurlijk inspiratie opleveren en geen klaagmuur worden, daarom moet je wel wat randvoorwaarden formuleren waaraan een ingezonden idee moet voldoen.
Een kwaliteitsjam binnen Zuyd? Hiervoor kunnen we Yammer toch inzetten? Een ZuYam!
Lanting eindigt zijn boek met een hoofdstuk over gaming ‘speel het slim: leuker moet het niet worden’ ,
Daarover in een ander blog meer 🙂
JAM on!
Judith
