Categorie archief: Didactiek

Aan de slag met Wijze lessen!

Hoi Marcel,

Als je de onderwijswereld een beetje online volgt en je hebt nog niet gehoord van het boek ‘Wijze lessen’, dan heb je de laatste weken onder een steen geleefd 🙂 Er is al veel geschreven over het boek, en de auteurs hebben ons via social media al enige tijd lekker gemaakt. Op 10 september is het boek gepresenteerd en sinds 16 september is deze ook te downloaden via wijzelessen.nu

Vorige week had ik het boek dan ook eindelijk in handen 🙂 En uiteraard volgt nu ook mijn blog hierover.

Het oog wilt ook wat

Het boek telt 208 pagina’s en is prachtig vormgegeven. Fijne bladspiegel, hier en daar is in de kantlijn een begrip uitgelicht die in de tekst wordt toegelicht of als het meer toelichting behoeft in een kader geplaatst. Taalgebruik is prettig, het is alsof de auteurs je persoonlijk meenemen en vertellen wat ze weten. Een goede afwisseling tussen woord en beeld (bouwsteen 4). Herkenbare icoontjes. En per bouwsteen een duidelijke, uniforme structuur (bouwsteen 2):

  • samenvatting
  • met de bouwsteen aan de slag
  • wat onderzoek ons vertelt
  • recht uit de klas, met praktijkvoorbeelden
  • even reflecteren, met een aantal vragen
  • nieuwsgierig naar meer? mbv qr-codes wordt verwezen naar extra bronnen
  • wetenschappelijke bronnen, in overzichtelijke tabel

Elke beschrijving van een bouwsteen gaat vooraf door een passende, inspirerende citaat.
Ik vond het ook prettig dat het boek geen voetnoten heeft maar gewoon verwijzingen naar de literatuurlijst.

Context

Het boek is geschreven voor iedere onderwijsprofessional. Echter, de praktijkvoorbeelden komen voornamelijk uit het voortgezet onderwijs. Het zal daardoor voor leerkrachten uit het VO meer herkenbaar zijn dan voor HO docenten. Van onze studenten mag meer zelfstandigheid en minder sturing verwacht worden (*imho*) dan in het boek beschreven.

De kunst van het leraar zijn is het hebben van een goed gevulde gereedschapskist aan werkvormen die je kunt gebruiken in jouw eigen onderwijscontext zodat het werkt voor jouw leerlingen. (p.7)

De auteurs beginnen het boek met het beschrijven van 5 inzichten die gebaseerd zijn op bevindingen uit de cognitieve psychologie en lerareneffectiviteitsstudies. Dit heeft als gevolg dat sommige wetenschapsgebieden buiten de scope van het boek vallen. Op p. 21 wordt terecht het belang van pedagogisch-didactische kennis genoemd, die in het boek verder niet beschreven wordt. Daarom vind ik het jammer dat niet even is gewezen op het belang van digitale didactiek. Bij een goed gevulde gereedschapskist hoort inmiddels toch ook wel de kennis die een docent nodig heeft om ict te integreren in zijn onderwijs? De auteurs hadden even kunnen verwijzen naar TPACK, the Technological Pedagogical Content Knowledge Framework van Matthew Koehler en Punya Mishra [bron] om hiermee het belang van digitale didactiek aan te geven.

Ik had het hoofdstuk ‘hoe gebruik je dit boek’ opgenomen in de inhoudsopgave, of eerder in het boek geplaatst. Als informatieprofessional ben ik gewend eerst inleiding /de bedoeling en de bronnen te scannen. Het was even zoeken.

De vijf inzichten die de auteurs als wetenschappelijke basis gebruiken voor de twaalf bouwstenen :

  1. het werkgeheugen heeft een beperkte capaciteit
  2. de expert denkt anders dan de beginner
  3. generieke vaardigheden aanleren: het doel is niet altijd het middel
  4. leren is niet helemaal hetzelfde als presteren
  5. wat de meeste effectieve leraren doen is … gewoon goed lesgeven

Klik op de afbeelding om dit mooi en handig overzicht van de bouwstenen te downloaden

Bouwstenen

  1. Activeer relevante voorkennis
  2. Geef duidelijke, gestructureerde en uitdagende instructie
  3. Geef voorbeelden
  4. Combineer woord en beeld
  5. Laat leerstof actief verwerken
  6. Achterhaal of iedereen het begrepen heeft
  7. Ondersteun bij moeilijke opdrachten
  8. Spreid oefening met leerstof in de tijd
  9. Zorg voor afwisseling in oefentypes
  10. Gebruik toetsing als leer- en oefenstrategie
  11. Geef feedback die aan het denken zet
  12. Leer je studenten effectief leren

De rode draad van de 12 bouwstenen is het stimuleren van het langetermijnleren. Dat doe je niet door maar één bouwsteen in te zetten. Het is ook niet een kwestie van stapelen. Je moet kijken naar je eigen context, zoals auteurs ook benadrukken, maar ook kritisch kijken naar je eigen functioneren. De docent als reflective practitioner! Ik vond het erg prettig dat de auteurs ook vanuit de ene bouwsteen naar de andere verwezen zodat de samenhang tussen de bouwstenen duidelijk wordt.

De docent kan met deze bouwstenen de student ook ondersteunen bij het goed studeren. Het is dan ook niet vreemd dat de bouwstenen (logischerwijs) ook doen denken aan de zes studiemethoden die bewezen effectief zijn: Spaced Practice (spreid je studeermomenten in de tijd); Retrieval Practice (actief ophalen van informatie); Verwerking (leg ideeën uit en beschrijf ze met veel details); Interleaving (wissel onderwerpen af tijdens het studeren); Concrete Voorbeelden (gebruik specifieke voorbeelden om abstracte ideeën te begrijpen); Dual Coding (combineer woord en beeld).

Effectief

Effectieve didactiek, effectieve leraren, effectieve lessen, effectieve instructie, effectief onderwijs, ….. Het woord effectief komt veelvuldig voor in het boek. Voor mij een irritatiepuntje. In het onderwijs moet alles resultaatgericht, waarbij begrippen als ‘effectief’ en ‘efficiënt’ gebruikt worden. Voor mij zijn dit economische begrippen en relateer ik aan het rendementsdenken in het onderwijs. Dat is zeker niet wat de auteurs bedoelen. Zij hebben het natuurlijk over didactiek dat effect heeft.

Actief leren

Actief leren is meer dan ‘bezig zijn’ (p.102). Wat het dan wel is? Ik las een mooie omschrijving waar actief leren wordt beschreven als een vorm van leren waarbij studenten volwaardig betrokken zijn bij het leerproces, het verwerken van de informatie en bovendien verantwoordelijk zijn voor het resultaat. Docenten kunnen dit leren stimuleren met activerende werkvormen. En voor mij, als technologie-ondersteund leren professional, kan (of ‘moet’) dit zeker ook met behulp van leertechnologie. Zoals al eerder gezegd wordt in het bowk nauwelijk aandacht geschonken aan leertechnologie. Video, Kahoot, Mentimeter, AR/VR worden zijdelings genoemd. De bouwstenen zijn goed te vertalen naar digitale didactiek en de hele praktische ‘recht uit de klas’-tips kunnen ook in een digitale leeromgeving toepast worden.

Zuyd heeft in het programma Succesvol Studeren een sleutel ‘actief leren’ beschreven, en het onderwijslectoraat is aan de slag met de pijler ‘actief leren’. Kansen om na de ‘as-is’ implementatie van onze leeromgeving Moodle nu in te zetten op didactische toepassingen die Moodle biedt. Met oa Dominique Sluijsmans ga ik hiermee aan de slag! Hoe leuk is dat. We hebben al zoveel materiaal. Ons ontwerpcyclus (DC4E), didactische Moodle cursussen voor docenten, aanbevelingen voor docentprofessionalisering van Evelien die natuurlijk ook betrokken is én deze Wijze Lessen!

Surma, T., Vanhoyweghen, K., Sluijsmans, D., Camp, G., Muijs, D., & Kirschner, P. A. (2019). Wijze lessen: Twaalf bouwstenen voor effectieve didactiek. Meppel: Ten Brink.

 

Zo zin in!
Groet,
Judith

Waarom zou je nog iets leren als je het ook kunt googelen? [video]

Hallo Marcel,

Even snel iets opzoeken op Google. Iets aan Siri vragen? Wie doet het niet? Dat wil niet zeggen dat je niets meer hoeft te leren. Onderwijswetenschapper Tim Surma legt in dit college bij de Universiteit van Nederland uit wat het belang van leren is en waarom het belangrijk is dat wij op school nog informatie in ons hoofd stampen. Op een begrijpelijke wijze vertelt hij over en ervaart de kijker wat John Sweller bedoelde met zijn Cognitive Load Theory (CTL).

 

Het is één van de wijze lessen die Tim ook in de recent verschenen boek beschreven heeft. Over die wijze lessen volgt binnenkort nog een blog.

Groet,
Judith

Geen wetenschappelijk bewijs voor leerstijlen (2)

Hallo Marcel,

Onlangs deelde Wilfred Rubens op zijn blog een TEDx video die ook graag wil toevoegen aan onze TEDjams.

Tesla Marshik is associate professor psychologie van de Universiteit van Wisconsin en vertelt over de het gebrek aan wetenschappelijk bewijs voor leerstijlen. Ik heb daarover al vaker geblogd, zie mijn gelijknamig blog hierover. In een verhelderende talk vertelt ze ook hoe het komt dat we zo hardnekkig blijven geloven in leerstijlen. Veel mensen zijn gevoelig voor confirmation bias. Als mensen hebben de natuurlijke neiging te hebben altijd gelijk te willen hebben en daardoor hebben we de neiging om (onbewust!) selectief informatie te verzamelen en te onthouden.

Confirmation bias, in het Nederlands voorkeur voor bevestiging genoemd, verwijst naar de neiging van mensen om meer aandacht en waarde te hechten aan informatie die de eigen ideeën of hypotheses bevestigt. Tegelijkertijd is er de neiging om minder aandacht te besteden aan informatie die eigen ideeën tegenspreekt.

….

De bias heeft een sterkere invloed wanneer het gaat om emotioneel beladen kwesties of voor diepgewortelde ideeën. Ook wanneer het bewijs voor een bepaald standpunt ambigu is, hebben mensen de neiging dit bewijs in hun eigen voordeel te gebruiken. Dit kan leiden tot overmoedigheid en versterking van persoonlijke opvattingen, ook al is er juist bewijs dat deze opvattingen tegenspreekt. Deze bias verklaart ook waarom het soms zo lastig is om van een bestaande overtuiging af te wijken. Het maakt het moeilijker om objectief naar een situatie te kijken, en helaas kan het daardoor ook leiden tot onjuiste conclusies of beslissingen.

bron: Ensie

Omdat bijna iedereen ‘last’ heeft van confirmation bias blijft aandacht aan kritisch denkvermogen in de opleiding (zowel voor studenten als docenten) een belangrijk aandachtspunt, vind ik. Of heb ik nu ‘last’ van confirmation bias? 😉

Mooie dag verder!
Judith

“De leraar van de 21ste eeuw is een coach”

Dat zeggen de leerlingen van Agora.

Je kent Agora, hè Marcel. Ik heb er ook al eens over geblogd. Agora is het onderwijsconcept van Niekeé Roermond waar gepersonaliseerd leren het uitgangspunt is.

Leerlingen van Agora zijn op zoek gegaan naar het antwoord op de vraag “wie is de leraar van de 21ste eeuw”. Joseph Kessels heeft hen daarbij geholpen en van die zoektocht is onderstaande video gemaakt. Mooie inzichten van leerlingen en coaches. Wat mij raakt, is het vertrouwen dan men over en weer aan elkaar geeft. En het uitgangspunt dat iedereen wil leren: leerlingen en leerkrachten.

Conclusie van de leerlingen van Agora:

  • de coach moedigt de leerling om te leren
  • coach is geduldig zijn zodat ze zelf kunnen leren
  • een persoonlijke band is belangrijk voor hen

Groet,
Judith

Gelezen: Toetsrevolutie. Naar een feedbackcultuur in het hoger onderwijs.

Hallo Marcel,

Het zal je vast niet ontgaan zijn dat nu, ruim een jaar na het boek Toetsrevolutie. Naar een feedbackcultuur in het voortgezet onderwijs (Dominique Sluijsmans & René Kneyber) het boek Toetsrevolutie. Naar een feedbackcultuur in het hoger onderwijs (Dominique Sluijsmans & Mien Segers) is verschenen. Ik kreeg het boek omdat ik het graag wilde lezen en om er een blog over te schrijven natuurlijk 🙂

De afgelopen jaren is veel aandacht geweest voor summatief toetsen. Dat heeft op veel onderwijsinstellingen geleid tot het invoeren van toetsbeleid en het professionaliseren van docenten via BKE/SKE-trajecten. In opdracht van de Vereniging Hogescholen zijn er rapporten verschenen als Beoordelen is Mensenwerk (2014) en Protocol Verbeteren en Verantwoorden van Afstuderen in het hbo 2.0 (2017). Echter, naast het summatief toetsen van kennis en vaardigheden komt er steeds meer aandacht voor Bildung. Jan Anthonie Bruijn zegt daar in zijn voorwoord over

Een kwalitatief hoogstaande samenleving heeft mensen nodig die kennen, kunnen en voelen: daar ligt voor ons als onderwijsmakers dus een grote verantwoordelijkheid

Aansluitend schrijven de redacteuren Dominique Sluijsmans en Mien Segers in de inleiding dat deze visie

vraagt om een herkadering van het waarom, wat en hoe van de manier waarop wij studenten toetsen en beoordelen.

In 239 pagina’s informeert het boek ons over de formatieve functie van toetsen en beoordelen. Kernthema van het boek is hoe de huidige testcultuur van toetsen en beoordelen (met informatiearme cijfers) kan worden veranderd in een feedbackcultuur. Een collectief gedeelde visie op kwaliteit van leren en de rol van beoordelen is hierbij essentieel. In de BKE/SKE professionaliseringstrajecten gaan docenten al op zoek naar nieuwe inzichten en visies op toetsen en beoordelen, en wat dat betekent voor de eigen opleiding/curriculum. Inmiddels is er een enorme toenamen van formatieve toetsen. In de praktijk blijken deze meer een summatieve functie te hebben, omdat er weinig ontwikkelingsgerichte informatie aan wordt toegevoegd. Feedback dient geen ‘afrekenmoment’ te zijn, zo wordt ook in het boek bepleit.

Onderzoek heeft aangetoond dat feedback een krachtig middel is om te leren. Om tot een duurzame feedbackcultuur te komen moet men de bereidheid hebben ‘elkaar verder willen helpen’. Dit stimuleren is essentieel, dat hebben we ook ervaren tijdens het Zuyd innovatieproject FeedbackFruits.

In een zeer prettige schrijfstijl worden vele docenten uit diverse kennisdomeinen van het hoger onderwijs geportretteerd. Centraal in deze 13 interviews staat de vraag wat feedback van docenten vraagt en op welke manier docenten met elkaar een feedbackcultuur kunnen realiseren. Ook (oud-)collega van Zuyd, Ilse Meelberghs, heeft een bijdrage geleverd.

Naast voorwoord, inleiding en de interviews bevat het boek 11 verdiepende hoofdstukken met bijdrage van o.a. Filip Dochy, Esther van Popta, Cees van der Vleuten, Tamara van Schilt-Mol. Het boek eindigt met vijf kernboodschappen die volgens de twee redacteuren nodig zijn voor een toetsrevolutie in het hoger onderwijs. Zij ondersteunen hun boodschappen door te verwijzen naar (eigen) wetenschappelijk onderzoek en naar de interviews en de verdiepende hoofdstukken in het boek.

In een feedbackcultuur …
1. is er sprake van een samenhangend en studeerbaar ontworpen curriculum
2. krijgen studenten door voortdurende formatieve evaluatie alle kansen om de studie succesvol te doorlopen
3. leren studenten verantwoordelijkheid te nemen tegenover zichzelf en elkaar
4. nemen docenten verantwoordelijkheid tegenover zichzelf en elkaar
5. is er sprake van een collectief kwaliteitsbewustzijn

Dominique en Mien benoemen ook dat de toenemende rol van technologie in het onderwijs en de snelle ontwikkeling van learning analytics dat binnenkort wellicht het denken over assessment opnieuw ter discussie zal stellen. Daar weet jij dan weer meer van 🙂

Tijdens het lezen van dit boek viel het me op dat of je nu over het realiseren van een feedbackcultuur hebt of het kunnen omgaan met technologische ontwikkelingen of over het belang van (sociaal) informeel leren van professionals, we blijven het hebben over pioniers die geduld moeten hebben. Geduld? Terwijl overal wordt gesproken dat opleidingen hun studenten beter willen (moeten!) voorbereiden op de arbeidsmarkt door niet alleen kennis en vaardigheden te toetsen maar ook complexe vaardigheden beoordelen als samenwerken, communiceren, leiderschap en professionaliteit. En dat van die studenten (en docenten!), die voorbereid moeten zijn op levenslang leren, een sterke zelfsturing wordt verwacht. Ik heb al eens vaker geblogd over de knowmad, een professional die slim gebruik maakt van sociale technologie om te leren, te reflecteren en bij te blijven op zijn/haar vakgebied bij te blijven. Vol ongeduld wacht ik. En ondertussen pionier ik vrolijk verder 🙂

In het boek wordt door docenten en onderzoekers gesproken over het belang van (peer)feedback. Ik had het waardevol gevonden als er een aantal kritische bijdrage van studenten was toegevoegd. De (ex-)studenten in mijn directe omgeving zien het belang van (peer)feedback niet zoals de auteurs en geïnterviewden van dit boek dat wel (terecht!) bepleiten. In de praktijk blijkt het toch erg lastig te zijn om docenten en studenten, die een traditionele summatieve toetscultuur gewend zijn, uit deze mindset te halen.

Veranderen kost tijd en veel geduld. Maar er zijn ook al zeer veel goede voorbeelden, zoals in dit boek te lezen. Een inspirerend boek met vele handvatten voor het complexe proces van onderwijs ontwerpen waar feedback een integraal onderdeel van vormt. Van harte aanbevolen.

Paasgroeten,
Judith

 

Sluijsmans, D., & Segers, M. (Red.). (2018). Toetsrevolutie: Naar een feedbackcultuur in het hoger onderwijs. Culemborg: Phronese.

Het boek is te koop (€24,99) via uitgeverij Phronese. Vanaf mei zal dit boek net als het andere Toetsrevolutieboek als pdf beschikbaar zijn via de website toetsrevolutie.nl