De Cirkel – Dave Eggers #boek
Geplaatst door Judith van Hooijdonk
Hallo Marcel,
Life is to share, een fles wijn met deze opschrift kreeg ik van mijn jongste broer voor mijn verjaardag. Een uitspraak die me op het lijf geschreven is. Het leven is om te delen: liefde, vriendschap, humor, eten en drinken. Delen is mee-leven zoals dat in het boek De Cirkel van Dave Eggers, werd verwoord. Dit boek las ik in mijn vakantie en het beangstigde me een beetje hoe dichtbij de nabije toekomst is die in dit boek beschreven wordt, zeker wat betreft datamanupulatie onder het mom van transparantie. Creepy.
Ik deel graag via sociale media. Waar ik mee bezig ben, wat ik zie, wat ik weet. Echter, ik bepaal zelf wat ik deel en met wie en hoe. Als het me niet (meer) bevalt, verlaat ik een platform en zoek ik andere wegen (zie mijn blogpost van gisteren over Foursquare). In de Cirkel ontbreekt dat. Als Cirkelaar heb je geen autonomie.
De Cirkel is een technologiebedrijf (combinatie van Google en Facebook). Ze zijn pioniers op het gebied van sociale media met als adagium ‘Alles wat gebeurt moet openbaar zijn’. Alles draait om PPT: Passie, Participatie en Transparantie. Daar lijkt niets mis mee, maar alles staat in het teken van het streven naar volmaakbaarheid. Via rankings wordt je participatie in de community van de Cirkel beoordeeld. Zijn er blinde vlekken in je timeline, dan word je ter verantwoording geroepen waarom je iets niet gepost, geliked, of gefilmd hebt. Overal staan minicamera’s, je wordt constant gemonitord. De ultieme transparantie bereik je door de hele dag met een camera rond je nek te lopen en alles te filmen van wat je doet en meemaakt. Politici zonder camera worden niet meer vertrouwd, want die hebben iets te verbergen. Iedereen kan die filmpjes natuurlijk volgen. Nogal sektarisch, vind ik, deze vorm van openheid, er zijn grenzen. Ik heb wel mijn geheimen, en dat wil ik graag zo houden 🙂 .
De vraag ‘waarom deel ik online?’ kwam tijdens het lezen van dit boek wel regelmatig bij me op. Ik merk wel dat mijn ‘deelactiviteiten’ veranderen. Op Twitter deel ik steeds minder persoonlijke dingen omdat hierop steeds minder reactie volgt. Dat gebeurt toch meer binnen mijn vrienden- en kennissencirkel op Facebook. Of via Whatsapp. Als mijn permanente bijscholingscursus blijft Twitter voor mij waardevol, maar als communicatieplatform dus steeds minder. Ik merk dat tweeps waar ik vroeger veel mee communiceerde veel minder actief zijn, of zelfs helemaal stilgevallen zijn. Toch wordt het steeds drukker op Twitter, maar het wordt steeds meer een platform voor (personal) branding. Twitter is nog steeds geweldig om samen op de Twitterbank een televisieprogramma te volgen. Twitter is top voor actueel nieuws. Maar ik merkte ook dat ik na de vliegramp Twitter uitschakelde omdat ik niet steeds alle berichten wilde zien. Ik hoef niet alles te weten.
Ik vroeg me ook tijdens het lezen af: ben ik ook zo’n sociale autist als Mae, de hoofdpersoon in dit boek? Iemand die in gezelschap alleen maar naar likes van vreemden zit te staren ipv te communiceren met de mensen met wie je aan tafel zit. Tsja … soms wel 😉
De Cirkel is een boek met een actueel thema. Toch vond ik het wel wat doorslaan in negativisme. Het standpunt van de schrijver ten aanzien van sociale media was duidelijk. In het laatste gedeelte werd de hoofdpersoon wel erg naïef weggezet. Daardoor werd het slot van het boek wel erg ongeloofwaardig. De Cirkel wordt uiteindelijk een bedrijf die de politieke, gezondheidkundige en onderwijskundige touwtjes in handen had. Een wereld ontstond waar baby’tjes een chip geïmplanteerd kregen waardoor een mens van geboorte tot graf gecontroleerd en gecorrigeerd kon worden. Ik kan (en wil) me niet voorstellen dat zoiets waarheid wordt. Er zijn toch genoeg critici op deze wereld? De geschiedenis heeft ons hopelijk ook wel het een en ander geleerd. Alhoewel zo’n hype als de icebucketchallenge toch ook wel het kuddegedrag van de mens weer aantoont….
Al met al een interessant onderwerp, maar uiteindelijk wel een voorspelbaar boek, waardoor ik het einde van het boek niet meer zo boeiend vond.
Groet,
Judith
28-8 slotalinea aangevuld
Deel of Bewaar
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op Pocket (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op WhatsApp (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Skype te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om af te drukken (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Meer
- Klik om te delen op Telegram (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Tumblr te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op Diigo (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op Delicious (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op Delicious (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Reddit (Wordt in een nieuw venster geopend)
Over Judith van Hooijdonk
Informatie professional, fervent kennisdeler, HNW-fan, Social Media, Web2.0, Onderwijs2.0, Bibliotheek2.0 "Just start somewhere and make a world of difference"Geplaatst op 27 augustus 2014, in Social Media en getagd als boeken. Markeer de permalink als favoriet. 4 reacties.
Kennis delen? Ja graag! Reactie annuleren
Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.
Ik heb dit boek ook tijdens mijn vakantie gelezen, en ik herken wat je schrijft. De sociale druk om alles te delen, de overdaad aan interacties, het chronische en bewuste gebrek aan privacy (=diefstal) en het sektarische karakter van de organisatie grepen mij ook naar de keel. Het einde was inderdaad zwak. Ik herken in jou overigens geen sociale autist 😉
ik ook niet 🙂 Ruben. Ook ik deel het gevoel. Maar ik merk dat er een overdaad aan communicatiemiddelen komt en dat betekent dat je moet gaan opsplitsen, je kunt niet meer alles. Je gaat keuzes maken en dat betekent dat dingen wegvallen.
Uitzetten en af en toe een dag skippen kan helpen, heeft bij mij ook geholpen.
Dat jullie door alle interactie-overload dan toch nog tijd hebben gevonden om mijn blog te lezen en te reageren 🙂 *appreciated*
Hij lag klaar en ligt klaar!
Vandaag werd ik door Humphrey gewezen op een netflix film. The Circle. Ik denk dat ken ik toch… En jawel hoor de verfilming van het boek waar je hier over blogged. Het boek dat ik gekocht had en meegenomen op vakantie. Het boek dat ongeopend weer mee terug is genomen vanwege tijd of lichtgebrek.
Een boek waar ik nu dan toch maar eens aan moet beginnen. Door je blog en Humphrey’s reminder denk ik: wellicht good student material! voor onze IoT class.
Thanks 4 sharing