Categorie archief: #11 Contribute to a sustainable engagement economy

11 reasons to be on my team!

Sometimes you have to reach for the stars

Dear Jane, dear Kelly, dear Judith

This blog is an attempt to get you on my PhD team.

Jane I need you as an expert in Game Psychology. Kelly I need you as an expert in Health Psychology. Judith I need you as an expert on Social Media (but as we share this blog, you are already on my team ;)). My PhD supervising Professor will be Professor Dr. Sandra Beurskens (Maastricht University/Zuyd University of Applied Science)  and she is, like you are, a great inspiration.

But what have I offer to you? Well anything is negotiable 😉 but what I can offer before our negotiations start is:

  1. I want to research: gaming psychology, health psychology and the combination of those worlds (like in Superbetter) as you both (Jane and Kelly) are ‘founding sisters’ of this game, perhaps further research on in would be convincing
  2. In the Dutch system of becoming an PhD, you supposed to publish approximately 4 articles in several Journals. The supervising professor and supervising experts will be named as co-writers 🙂
  3. Improving your Stress levels by letting you take care of someone you don’t really now yet is good! (At least there is some fuzz about that?)
  4. Jane’s Rules number 9 applies: Have more fun with strangers!
  5. If after you have (both! wow!) answered several of my tweets don’t see me as a stranger anymore then: Jane’s Rules number 7 applies: Participate wholeheartedly whenever, wherever you can.
  6. This will be a process of approx. three to four years, while I am working as a Senior Lecturer at Zuyd University. During that time I will be trying to create several Games for our education. (For instance we have created a game called DigiCoach the Game, where young teachers (K12) play a game in which they are taught to cope with technology in their classroom).
  7. You will receive the first accounts of Inspiration the online deck building game, where you have your own cards and action called: Twinspiration.
  8. I am a Nike+ runner, have a dog named Koda (courtesy of Disney), I am training my willpower and ‘preach’ from your books (The Willpower Instinct and Reality is Broken)
  9. It will be a great opportunity to visit the Netherlands in a few years (at the end of my quest) and you will have a personal guide, lodging place and some fancy restaurants trips 😉
  10. My research will involve trying to cope the problem of a society that shifts responsibility from national government towards communities and individuals and tries to combine (techniques from) SuperBetter and Elise (see the first concept of my plan here: https://2bejammed.org/2013/09/15/the-2-b-phd-concept-research-plan/) So Jane’s Rules number 11 applies: Contribute to a sustainable engagement economy.
  11. I will owe you a poem.

There are more than 11 reasons, but those won’t be clear until you know me better 😉 I am visiting the Educause conference in October (Jane will be key-noting there) and I am available to give some coffee or even other bribing materials like chocolate 🙂 My colleague and our both partners are combining the conference with a trip through California (and your Universities or the SuperBetter Labs headquarters are not far from our trip route ;))

Please consider being on my team. I know that you haven’t got a lot of time, but this may be a great opportunity to combine your efforts on resilience research, on gaming and health psychology research and on community building through gaming research into a PhD research in the Netherlands. And perhaps I can become your inspiring connection to the south of the Netherlands.

Last Friday I used both of your quotes when I had the opportunity to wed a young couple! Your books, TED Talks did that! I hope that you both are willing to help me to translate your ideas into research and publications. Online, from a distance and perhaps when I am visiting the states. But in cooperation with each other. That, for me, will be a #12 (Epic win)

With kind regards

Marcel Schmitz

www.twitter.com/marcelschmitz (Yep one of the 1000 people both of you reply to – which is great!)

Idea Management (onderdeel van de Educause Sprint on MOOCs)

Ha Judith,

Als je aan zo’n online conferentie deelneemt komt je (natuurlijk) in aanraking met allerlei nieuwe tools. Een daarvan is een Idea Management tool met de naam Idea Scale. Een soort van ‘ranking’ tool waarbij je ideeen kunt toevoegen, becommentarieren en kunt aangeven of je voor of tegen bent. De meest invloedrijke (becommentarieerde) ideeen komen bovenaan in een ranking te staan en zodoende krijg je een goed beeld van de ideeen, die bij zo’n SPRINT sessie worden gedaan. Je kunt kiezen of je je gebruikers wil verwennen met een ‘badges’ systeem voor diegene die de meeste input geeft of het vaakst commentaar geeft. Check de tool out:

Ik zit natuurlijk vrij vroeg in de sessie aangezien ik begonnen ben op het moment dat half Amerika slaapt, maar er zijn al badgensnaaiers me voor geweest 😉

O ja en wat mijn ideeen betreft, dit waren mijn eerste twee bijdragen:

 

Educause (and a-like’s) should create Certification Consortium

Organisations like Educause worldwide or just in USA (or SURF for the Netherlands) where Universities are represented in, should create a Certification Consortium.

This should be one team (or one team per workfield) of professors/teachers (assembled from all Universities around the world) that create, evaluate and guarantee the value of certifications obtained by following MOOCs.

In this way a ‘one MOOC certification system’ can be build and enrolled in the several systems that Universities are using worldwide.

Link naar dit idee

 

En…

Big players like: Google, Microsoft, Disney will have to step up

Financial power in education is insufficient to convince the majority of the teachers/management to ‘be open’, to ‘connect’ and te ‘recreate’ en ‘reconnect’ to content of peers combined worldwide.

The idealists, the dreamers, the ones that already are open are going to follow the worldwide movement of the Connecting Age and thus MOOCs. The majority will stay stuck in the everyday circumstances of few hours and less budget to execute an increasing level of work (both quantity and quality).

So the big players like Google, Microsoft or even Disney will have to step up in this Open Learning world. When they do, there isn’t a choice left to follow. You just have that road to go and then the world will be connected (and a better world… imho)

Link naar dit idee

Je merkt het is een ‘gewoon doen’ ervaring die ik gelijk met je deel. Maar dat ben je wel van me gewend 😉

Groet Marcel

P.S. Ik ben erg benieuwd in hoeverre Idea Scale gedurende de komende drie dagen gebruikt gaat worden…

The Connected Age – Educause Sprint Conference

Ha Judith,

De komende drie dagen ‘zit ik op’ de Educause. Nee wees gerust, ik ben niet allleen naar Amerika (stiekem) zonder jou mee te nemen. Onze Educause Conferentie is pas in oktober. De komende drie dagen is een Educause SPRINT sessie over MOOC’s. Je snapt dat ik me daarvoor heb opgegeven aangezien je al een keer geblogged hebt met de titel: “Ik wil ook een MOOC”. Het is mijn eerste SPRINT conferentie, waarbij materiaal wordt aangeleverd, waarbij discussiefora zijn opgezet en waarbij een heel do-it-yourself-program is uitgewerkt. Tevens zijn er vandaag, woensdag en donderdag online videoconferences (hier pas vanavond) die ik ga proberen te volgen.

Het inleidende filmpje was (typisch Amerikaans) ‘inspirerend’ en voorspellend: The MOOCs wil get us into the Connected Age! En dan is ‘the Connected Age’ de overtreffende trap ten opzichte van de Information Age.

In een ‘connected’ universum gaat het natuurlijk om meer dan informatie. Het gaat ook om (learning) analytics. Het gaat zelfs om ‘dashboards’ om dat inzichtelijk te maken. Bijzonder vind ik om te zien dat als we kijken naar ‘the next step of innovation’ dit op zowel gezondheidszorg (cure/care) als op onderwijsniveau hetzelfde is. In jouw blog: “Brave new man hoe slim” heb je het over de connectiviteit tussen allerlei instrumenten, tools, gadgets en het menselijk lichaam en de analyses die je daarmee kunt maken en de dashboards die je daarvoor kunt ontwikkelen. Het niveau verschilt, maar de connectiviteit tussen verschillende inputnodes is hetzelfde, of je het nu hebt over het menselijk lichaam met allerlei onderdelen en allerei nodes die je connect, of dat je het hebt over het ‘lichaam’ de aarde, waarop de nodes geconnect zijn. Het verbinden, het analyseren en het zichtbaar maken dat blijven de zaken waarvoor de wereld nu klaar is om aan te pakken. Reden zat om een Educause ‘Sprintje’ te trekken in voorbereiding op onze reis in oktober.

Ik ga proberen om verslag te doen van de Webinars. En zal op die momenten ook andere interessante resources meenemen die ik tegen ben gekomen. En dat allemaal, omdat we bij Zuyd ook (eindelijk?!) gaan proberen om een MOOC op te zetten.

Groet Marcel (1)

Minor DigiCoach – The Health Care/Cure Experience

Ha Judith, Ha Ankie, Ha Chris, Ha Anita,

Na het success van Minor de DigiCoach – The School of Education Edition lijkt het me goed om een nieuwe variant te bouwen? Voor Anita (Stevens), de minor DigiCoach is een minor die een drietal keren gedraaid heeft bij de (Nieuwste) Pabo en die gaat over hoe je als leraar in het basisschoolonderwijs je collega’s meeneemt in de wereld van het digitale onderwijs. Hier zie je een blogpost over de tweede run. Deze run heb ik samen met Ankie van den Broek en Judith heb opgezet en is door Chris Kockelkoren en Ankie onder handen genomen, geperfectioneerd en in een derde run vervolmaakt (we wachten nog op een blog van Chris of Ankie hierover ;)). Maar ik heb wel aan een aanbeveling geschreven voor een prijs die ze bij Fontys hiervoor kunnen winnen:

Gamend groeien! Het werkveld is de winnaar!

Als onderwijscoördinator van de faculteit ICT ben ik zijdelings betrokken geweest (door het beschikbaar stellen van een medewerker) bij de Minor de DigiCoach. Een erg inspirerende minor die volledig als game is opgezet. Studenten spelen in een ‘alternate reality game’ een rol van enerzijds een consultant bureau en anderzijds een kennisnetwerk. Een student moet dus in twee verschillende teams werken aan een aantal quests die leiden tot een symposium over Onderwijsvernieuwing middels digitale middelen.

Het mooie aan de minor is de veelzijdigheid. Studenten leren ‘zelf’ de tools van de21e eeuw te gebruiken doordat dat bij de quests gevraagd wordt. Ze ‘ervaren’ zo zelf in hoeverre bloggen, twitteren, yurls maken etc. iets oplevert of ‘alleen maar tijdrovend is’. Door ze en in een commercieel team (bedrijfjes) te zetten en in een kennisteam (netwerk) leren ze al doende het verschil tussen ondernemingsplannen, marketing en het belang van het bedrijf aan de ene zijde en de meerwaarde van kennisdeling en netwerken aan de andere zijde.

Uiteindelijk profiteert het werkveld door 21th century skills enabled young professionals die in staat zijn op hun nieuwe werkplek hun collega’s te begeleiden naar de toekomst, maar ook doordat ze voor het symposium zijn uitgenodigd. En tijdens dat symposium, waarvoor ik uitgenodigd was, werd ik dermate verrast: de studenten waren met behulp van de gedreven aandacht van Ankie van den Broek en mijn collega Chris Kockelkoren blijkbaar in staat om een congres van het niveau Surf Onderwijsdagen (in zijn betere dagen) neer te zetten. Weliswaar met wat meer ‘knip en plak en karton’, maar binnen de middelen die ze hadden, wel met de inhoud, het kennisoverdrachtsniveau en inspirerende boodschappen.

Ik begrijp dat er voor de ‘run’ van dit schooljaar een andere keuze is gemaakt en het ‘symposium’ te gebruiken om het docententeam van de PABO te inspireren en iets te leren. Ik ben erg benieuwd hoe zij dit ervaren. De collega’s die ik gezien heb het vorige jaar waren in ieder geval enthousiast. En dat geldt voor mij ook.

drs. M.J.W.M. Schmitz
Onderwijscoördinator Faculteit ICT, Zuyd Hogeschool

Tja Anita en aangezien ik nu meer en meer in de wereld van de studenten en professionals van de zorgwereld rondloop, des te meer denk ik dat we een nieuwe variant nodig hebben van deze Minor, namelijk: “The Health Care/Cure Experience”. Een interactieve game waar we samen met zorg (en evt. ICT) studenten ons bewegen door de technologie wereld en waarin we met een leuk spel het werkveld gaan inspireren om meer gebruik te gaan maken van technologie in de zorg. Door te laten zien dat studenten zich de ontwikkelingen eigen kunnen maken. Maar ook door ze producten te laten maken die bruikbaar zijn voor dat werkveld. Om de ontwikkelingen in de context van de praktijk te omarmen.

Kijk ik heb Chris voor de laatste run al gevraagd om het spel zo te maken dat het makkelijk richting andere werkvelden uitbreidbaar zou zijn. En ik ben er zeker van dat ‘Gamingresearcher’-Chris, ‘e-dingen-Judith’, ’21th century skills’-Ankie als game expert willen meehelpen bij het plaatsen van de game in de health care/cure context. Ik zou het leuk vinden als jullie Anita, Ankie, Chris en Judith dit samen met me zouden willen oppakken.

Ik hoor het wel 😉

Groet Marcel (9)

Deel uitmaken van iets Epics! Buitenaards leven (SETI@Home), kanker (Folding@Home) of kennisdelen. Just keep tackling obstacles (Rule #1)

Dag Judith,

Niet gamend delen met je game-console, dat is toch wel het toppunt. Tijdens een van mijn ‘duiken’ in Reality is Broken van Jane McGonigal kwam ik het verhaal tegen van Folding@Home. Oftewel het ‘spel’ waarmee gamers zonder te spelen kanker mee helpen oplossen…

Je leest het goed 😉

Kijk, als ‘NERD’ ken ik dit verhaal natuurlijk wel. In een andere vorm, met een andere ‘cause’ maar het idee is hetzelfde. Ik heb het ‘geluk’ gehad dat wij in 1989 al een PC thuis hadden. Daardoor was er bij ons ook al redelijk vlug internet en ben ik ook in aanraking gekomen met SETI@Home, de voorloper van het Folding@Home project.

Bij SETI was het de bedoeling om alle, op dat moment niet ingezette processortijd, in te zetten om de onmetelijke ruimte te onderzoeken op signalen van buitenaards leven. Door op je Eigen PC een programmaatje te downloaden kon je meezoeken in het universum. 100.000den computers die ieder een klein stukje universum doorzochten en zo stapje voor stapje in het heelal keken. Ja ook ik heb meegezocht 😉 Het is altijd mooi om te beseffen dat je onderdeel bent van iets groots. Rule #6 van Jane zegt: “Immerse yourselves in Epic Scale”. Dat geeft toch een lekker gevoel. Epic is het contacten van buitenaards leven wel, maar wel een beetje Nerdish. Maar ik ben trots op waar ik vandaan kom, dat weet je!

En toch zijn er meer doelen waarvoor zoveel computers kunnen worden ingezet. Kankerresearch. Al die energie die fietsers een ‘Nederlands/Franse’ Berg opgooien op de 6e van de 6e ieder jaar leveren heel veel geld op voor onderzoek. Onderzoek naar proteïnen. Proteïnen helpen je lichaam om voedsel om te zetten in energie, ze reguleren je stemmingen (dus daar hebben we soms last van ;)), en ze vechten tegen ziektes. Om dit te doen moeten ze zich ontvouwen. En daar gaat het vaak mis. En als dat ontvouwen mis gaat dan ontstaan er vaak ziektes als: Alzheimer, ALS, AIDS, Huntingtons, Parkinson en veel kankersoorten. Het is daarom belangrijk om te weten hoe dit ontvouwen te werk gaat en waar dat het mis gaat. Om dit inzichtelik te maken hebben we alle rekenkracht nodig die we kunnen gebruiken. Met het Folding@Home project is er, vergelijkbaar met het SETI@Home project, een omgeving gecreeerd waarin dat computers over de hele wereld samenwerken om te komen tot gezamenlijke rekenkracht.

Stanford University, de mensen achter Folding@Home leggen het uit op de site: folding.stanford.edu

Maar ze halen de rekenkracht niet alleen uit PCs. Ze halen het ook uit spelcomputers, in het bijzonder de Playstation 3. Aangezien ik wel met de Wii en de XBOX hebt (euh) gewerkt, maar niet met de Playstation wist ik dit nog niet. Op de PS3 is een Folding@Home programma, waarmee je tijdens ‘lage processortijd’ van je console meehelpt bij het analyseproces van het ontvouwen.

Net zoals het SETI project, blijven ook bij dit project grote vraagtekens achter. Natuurlijk het ontvouwen wordt mooi inzichtelijk gemaakt (Feedbackmechanisme is voor ‘gamers’ heel belangrijk), maar hoe het nu precies in elkaar zit en of dit daadwerkelijk iets oplevert. Tja… dat geldt voor meer challenges die we ons zelf opleggen: Contact met buitenaards leven, kanker oplossen, kennisdeling laten beleven… noem ze maar op. En nee, ik heb de antwoorden niet, maar ik geloof in Jane’s rule nummer 12: “Seek out more Epic wins” en vooral dat kennisdelen bijdraagt tot Rule #11 “Contribute to a sustainable engagement economy”. En dat begint allemaal met rule number 1: “Tackle necessary obstacles”…

Al deze rules komen uit Reality is Broken (in het Nederlands: Beter dan Echt) van Jane McGonigal, maar dat hoef ik jou niet te vertellen Judith 😉 Je hebt het boek namelijk…

Groeten Marcel

%d bloggers liken dit: