Site-archief
Mooie resultaten van Team Onderzoek Zuyd Bibliotheek #openaccess
Hi Marcel,
Heb je ook op Zuydnet het nieuwsbericht ‘Belangrijke stappen in datamanagement en Open Access’ gelezen? Supertrots ben ik op de meiden van Team Onderzoek van Zuyd Bibliotheek: Lilian van de Burgt, Marsha Bokhorst en Ingrid Kars.
Vaak genoeg heb ik op ons blog aandacht gevraagd voor Open Access en Open Onderzoek daarom wil ik dit goede nieuws (ook belangrijk voor jou als onderzoeker) delen.
Bij lectoren en onderzoekers van Zuyd bestaat een dringende behoefte aan een veilige infrastructuur voor het opslaan, beheer, delen en publiceren van onderzoeksdata. Ook visitatiecommissies, financiers en wetgeving stellen steeds strengere eisen aan goed datamanagement. Voor alle Zuyd-onderzoekers is nu interne serverruimte beschikbaar voor het veilig opslaan, beheren en met Zuyd-collega’s delen van onderzoeksdata. Naast interne opslag is echter ook externe opslag van onderzoeksdata nodig: om data te delen met externen en ze te publiceren. Inmiddels is hiervoor het platform Figshare aangeschaft.
Team Onderzoek heeft in haar verslag van de pilotperiode geadviseerd om de publicaties van alle lectoren op te nemen in de Zuyd repository en deze van hieruit te tonen op de websites van de lectoraten en te linken naar de HBO-Kennisbank en Narcis. Dit is de zogenaamde groene route. Ik weet (en jij ook :)) dat de wereldwijde ontwikkelingen rond Open Access publiceren razendsnel gaan. Dat Team Onderzoek adviseert publicatiebeleid te ontwikkelen waarin ook aandacht is voor de gouden route van Open Access publiceren, is een hele logische en wenselijke. Bij zo’n gouden route publiceren onderzoekers in een peer reviewed Open Access Journal. Zelf vind ik het doel dat ze hierbij stellen (10 à 25 OA artikelen) erg bescheiden. Dat in het pubicatiebeleid *imho* ook aandacht besteed moet worden aan het ontwikkelen en gebruiken van Open Educational Resources, fluister ik ze hierbij in :).
En voor jou en al die onderzoekers van Zuyd is de databank Web Science aangeschaft. Ken je die? Echt een prachtig mooi onderzoekstool. De meerwaarde zit hem vooral in de vele citaties waardoor achterhaald kan worden hoe een artikel van invloed is geweest. Binnen Zuyd kan doorgelinkt worden naar de fulltext (lees meer op de bibliotheeksite). In de lijn der verwachting volgen Academic Search Premier, Business Source Premier en Taylor and Francis nog. Mooimooi!
Geweldig goed werk meiden!
Groeten, Judith
Dream on!
Je hebt helemaal gelijk Marcel. Het gaat om het ID! En nee, ik wil (in tegenstelling tot wat jij blogde 😛 ) niet alleen online kennisdelen …. ik zou alleen willen dat ook de kracht van online kennisdelen zou worden gezien. Dat dit niet alleen een ‘nice-to-do’ is.
Dus voor ik te boek sta als die dame die alleen maar zit te pushen om online samen te werken, online te communiceren en online kennis te delen, heb ik ook een bijdrage geschreven voor in de klapper (het zijn wel prachtige kunstwerkjes trouwens, allemaal verschillende, heb je dat gezien?). Ja, ik zag er nu ook zo’n koffietafelboek liggen bij onze dienst. Ik heb een bladzijde uitgezocht (de bladzijdes waren allen voorzien van een verschillende inspirerende quote) met de volgende tekst:
en handgeschreven(jaja!) de onderstaande tekst opgeschreven (bewijs 🙂 ), maar wel voorzien van een QR-code van dit blog, zodat ook de andere blogberichten gedeeld worden. Draagt bij tot (online) kennisdelen toch? 🙂
Als student van de Master Leren en Innoveren vraag ik dan: wat verstaan we onder ‘lesgeven’? Hebben we het hier over didactische uitgangspunten? pedagogische principes? levenslessen? Volgens ons college zijn we allemaal ervaringsdeskundigen omdat we allemaal wel iets aan andere leren. Ja we leren ons leven lang (mijn 90-jarige schoonmoeder zegt altijd “zolang mijn vingers niet even lang zijn, leer ik” 😉 ). Maar betekent dit dat iedereen die een ander wat leert de kunst van het lesgeven verstaat? En schuilt in iedere ‘lesgever’ een goede leerKRACHT? Het is nogal een verschil of je een enkeling, een groep, een jongere of een oudere iets wilt (moet?) leren. Of je wel of niet moet nadenken over leerdoelen, groepsinteractie en beoordelingscriteria.
Ja, lesgeven een kunst! Sir Ken Robinson, de bekende Britse onderwijsvernieuwer, die ik ook ooit een keer live (met dank aan Zuyd!) hebben mogen horen, is voor mij zo’n kunstenaar. Volgens hem:
“Teaching is an art form.” Goede leraren weten wat hun leerlingen inspireert. Ze zijn deskundig in hun vakgebied. Ze zijn pedagoog. Ze hebben aandacht voor de individuele behoeften van hun leerlingen en passen hun lessen daarop aan. Ze hebben een groot repertoire aan manieren om hun leerlingen te motiveren. Ze zijn een voorbeeld en een rolmodel.
Lesgeven is inspireren, enthousiasmeren, motiveren, stimuleren door aan te sluiten bij de belevingswereld, feedback te geven, te luisteren en verhalen te vertellen. Grote maar o zo ware woorden. De kunst van lesgeven voor mij als niet-docent, maar wel als fanatieke (online) kennisdeler en als moeder van 3 kinderen is om authentiek, vanuit mijn passie en met inzet van al mijn talenten mijn taak uit te voeren maar daarbij de ander verantwoordelijk te laten zijn voor zijn eigen leerproces en leven. Ik heb mijn dromen, maar de ander, mijn collega, jouw student ook. Laten we die vooral ook in de ander zien en (h)erkennen, en, laten we er, als deze met ons gedeeld worden, voorzichtig mee omgaan.
Volg je droom!
Graag wil ik een quote van Sir Ken toevoegen aan het repertoire van Zuyd: “Dreams are what make us who we are”
Judith
Gerelateerde blogs:
Van 2D naar 3D
mmmm Marcel 😦
Goh? Een klapper? Over kennisdeling. Tsja. Nee, ik had er nog niet over gehoord. Thx 4 sharing.
Net op de vooravond van de afronding van mijn leerinterventie voor het 3e leerarrangement van mijn studie. Onderwerp? Hoe digitale communicatie bij kan dragen aan kennisdelen en co-creatie…
En begrijp me goed hè. Ik vind het belangrijk dat over het kunst van lesgeven gesproken wordt / gaat worden. Ook in de fysieke ontmoeting! Zie ook mijn blog over normatieve professionalisering. Maar ik ben bang dat het met de klapper net zo gaat als met de estafettestokjes…
Ben ik weer te negatief? Zit ik in de weerstand? Ik snap gewoon niet dat bij dit soort super kennisdeel-initiatieven ook geen digitale variant wordt aangeboden. Ik ben nieuwsgierig! Waarom? Leg het mij uit! Of misschien kan de bedenker van dit initiatief dit toelichten?
Afgelopen week heb ik diverse gesprekken gevoerd over ict in het onderwijs, over digitale didactiek, over kennisdelen via sociale netwerken, over ict-docentprofessionalisering, over de toekomst van onze digitale leer- en werkomgeving. En hoewel we ontzettend veel enthousiaste pioniers hebben op het gebied van ict in het onderwijs, het ict-bewustzijn bij het management is nog niet erg hoog. Door de vrijblijvendheid die er nu op dit gebied is, lopen ook deze pioniers tegen grenzen aan. Zoals jij al aangaf in je reactie op mijn blog over weerstand en onderwijsvernieuwing via het verandermodel (model Knoster met bouwstenen van het KPMG-model 🙂 ) zijn alle onderdelen in een veranderproces even belangrijk zijn, niet alleen plan, middelen en competenties maar ook visie en belang. Als er maar één onderdeel ontbreekt, leidt dat niet alleen tot weerstand, maar ook tot verwarring, angst, frustratie en chaos.
Voor verandering hebben we naast Leraren met Lef en (ondersteunende) Dienstverleners met Durf ook Toekomstgerichte Teamleiders, Dynamische Directeuren en Bevlogen Bestuurders nodig (alliteratie afgeleid van).
In mijn leerinterventie heb ik geprobeerd adhv theorieën en modellen uit organisatiekunde toe te lichten dat communicatie belangrijk is. Dat vele ‘management-goeroe’s’ van mening zijn dat de veranderingen door de technologie en online sociale verbondenheid zo ingrijpend zijn, dat dit de belangrijkste externe factor is die van grote invloed zijn op de organisatie. Transparantie, wederkerigheid, publieke verantwoording, toegankelijkheid en verbondenheid staan centraal in dit netwerktijdperk. Er ontstaat een nieuwe orde die horizontaal verbonden zijn: coöperaties, sociale en fysieke netwerken. Dit kan niet anders dan dat dit invloed heeft en nog meer zal krijgen op de manier waarop wij ons organiseren, interacteren, communiceren en kennis construeren.
Ik ben dit leerarrangement begonnen met een kennisdialoog over innovatie waarbij ik mijn medestudenten de opdracht had gegeven te kijken naar een video van Jef Staes. Ik dacht dat ik op dit blog ook al eens een video van hem had gedeeld. Niet dus. Ik heb gekozen voor het ‘schapenverhaal’ waarin hij toelicht dat we in de overgang zitten van het 2D naar 3D tijdperk. En hij de vraag stelt waarom (onderwijs)organisaties niet snel genoeg leren en innoveren.
Het is wel een half uur kijken, maar wel een half uur kijkplezier van herkenning 🙂
Hoe zat het ook al weer met dat spreekwoord? Schapen en dam?
Have a nice blue monday!
Judith