Dank voor je reactie en nee ik denk niet dat je je vergist, Marcel. Heb ik in mijn blog de indruk gewekt dat ons college niet luistert? Dat was zeker niet de bedoeling. Inderdaad het gedachtengoed uit het boek Andersom Organiseren zou zomaar van ons college kunnen zijn. Ik heb het ook vaker van ze gehoord en over hun denkbeelden gelezen. Ze zijn zeker open en benaderbaar. Als ik me ergens zorgen over maak, kan en durf ik dat met ze te delen. Ik weet niet of iedereen de stap naar het college durft te zetten. Je slaat toch wat organisatielagen over als je die stap zet…

Inderdaad andersom organiseren begint bij andersom denken. En jij vraag mij wat wij zouden kunnen doen, wat nodig is?

Euh …

Met samen andersom te doen? 🙂

Mijn blikveld is ook maar beperkt. Ik ken niet de hele organisatie. Ik denk, handel en blog vanuit de context die ik ken. Ik heb de wijsheid niet in pacht. Maar samen komen we een heel eind. Dat is het volgens mij waar het om draait: samen de koers bepalen. Dat was wat me in het boek zo aansprak. De koerswijziging naar ophalen in de organisatie, van meer contact dan control. Op deze manier hebben wij, het I-team, het visiedocument voor de DLWO van de toekomst van Zuyd opgesteld. Ophalen en dan met de organisatie delen. En zo heeft collega Frans ook zijn collega’s benaderd om te achterhalen wat voor middelen zij nodig hebben in hun toekomstig klaslokaal in de Ligne. Voor ons voelt het heel natuurlijk om zo te werken.

En of Anderom Organiseren alleen de verantwoordelijkheid is van het CvB? De organisatie zijn we samen natuurlijk. Maar zij sturen wel en handelen uit een bestuursfilosofie met gestelde doelen die meetbaar en toetsbaar moeten zijn. En ik vraag me hardop af of dit in de huidige (onderwijs)wereld waarin ontwikkelingen zo snel gaan, de toekomst zo ongewis is (VUCA-world) dit nog wel te handhaven is.  De auteurs van het boek benadrukken de belangrijke rol die het management hierbij speelt. Ik denk dat dit waar is.
Het CvB ROC A12 schrijft dat zij onderwijs centraal gaan stellen (….). Bij hen heerste een ‘spreedsheetmanagement’ en werd voornamelijk gestuurd op verantwoording van cijfers. Ze kwamen er achter dat deze systeemwereld (met de regels en beheer(s)procedures) volkomen los stond van de werkelijke leefwereld van het onderwijs. Het onderwijs draait om mensenwerk en niet om studenten werven. Dit boek ‘Andersom Organiseren’ past natuurlijk in de huidige tijdgeest. Je ziet van alle kanten in de samenleving een aversie tegen cijfers en papierwerk ontstaan (deze week  nog in het nieuws) dat niet gezien wordt als een middel om kwaliteit te verbeteren. Gelukkig stellen we binnen Zuyd ook het onderwijs centraal, zo staat dat in onze onderwijsvisie. Maar wie kent de Zuydwaarden nog? En de beloften? Het leeft misschien wel bij het management, maar ik merk er niet meer zo veel van.
Het is al bijna 4 jaar geleden dat ik voor een merk-waardige bijeenkomst van Business Openers werd uitgenodigd. Een kadootje vond ik dat. In mijn blog daarover schrijf ik dat ik de Zuydwaarden ambitieus, open, ondernemend, inspirerend en vakkundig (die later aangevuld zijn met eigen verantwoordelijkheid en persoonlijke aandacht) belangrijk zijn voor ieder individu. Tijdens die bijeenkomst heb ik ook gezegd dat als je de Zuydwaarden wilt blijven uitdragen, je daar wel aandacht aan moet blijven besteden. De kracht zit in de herhaling. En er zijn wel stokjes doorgegeven en klappers verspreid. Daar word ik even blij van, maar het beklijft niet. Waarom niet? De waan van de dag? De ervaren werkdruk?

Kijk, dit boek is natuurlijk geen roadmap, het zet aan tot nadenken. En dat doe ik dan. Face-to-face met mijn teamgenoten, open en online met jou en onze lezers. Op zoek naar een antwoord op jouw vraag wat wij kunnen veranderen, stuitte is op het blogcollectief Duurzaam Nieuw Organiseren. In het blogbericht Veranderen zonder blauwdruk schetst Merlijn Ballieux principes die kunnen helpen om de cirkel van denkbeeldige beheersbaarheid te kunnen doorbreken. Ik haal er voor mezelf uit dat ik elke keer weer probeer nieuwe bewegingen te creëren. Ik probeer dat bloggend. Ik probeer ook in mijn werk zoveel mogelijk mensen te betrekken bij mijn initiatieven en voorstellen, of dat nu gaat om een onderwijsinnovatieproject als FeedbackFruits, of over een voorstel rondom leren en lesgeven met ict voor nieuwe docenten, ict-docentprofessionalisering in het algemeen of om een vervolgtraject voor DLWO. En ik probeer vooral te handelen naar mijn overtuiging. Kan ik meer doen? Kan jij meer doen?

Collega Frans heeft het vaker over de cirkels van invloed en betrokkenheid. Je kent ze wel, die van Stephen Covey. Zit je in de cirkel van betrokkenheid dan ben je bezig met dingen en gebeurtenissen die invloed op je hebben maar waar je niets aan kunt doen. Je voelt je dan machteloos en tot niets in staat. Vaak reageer je dan reactief. Als je bezig bent in de cirkel van invloed dan probeer je proactief te handelen en datgene te doen waarop je invloed hebt. Dat laatste probeer ik te doen door de voorbeelden die ik hierboven noemde. Dat ik hierdoor misschien als lastpost (ik noem me zelf liever een rode aap 😉 ) in de organisatie gezien word dat vind ik niet leuk (ik wil toch het liefste aardig gevonden worden) maar het zij zo. Ik hou me maar vast aan hetgeen de auteurs in het boek schrijven. Ze zagen dat mensen die in de organisatie bekend stonden als lastpakken en eigengereide types achteraf bezien de volhouders waren en ook als ‘opinion leaders’ meegingen in de innovatie en cultuurverandering.

CC-BY-ND Helen Nock – Influence

Inderdaad collega’s aanspreken en ideeën delen, zoals jij dat voorstelt, dat kunnen we doen. Dat moeten we ook doen. Dat probeer ik ook te doen. Maar doe het niet altijd omdat ik het niet altijd ‘goed voelt’. Ik sta erom bekend vanuit coöperatie te werken, niet vanuit dominantie (ben ik allergisch voor 🙂 ). Het samen op weg gaan en samen koers de bepalen, open, in vertrouwen en transparant, dat is wat ik versta onder coöperatief gedrag. Dit zie ik niet overal. Maar misschien kijk ik niet goed. Zeg het me maar. En misschien ben ik gewoon wel naïef en te idealistisch om dat over te willen zien.

Groet,
Judith

Over dit blog heb ik lang nagedacht of ik dit zo moet schrijven en of ik het dan ook moest publiceren. Ik heb de laatste dagen nav verschillende gebeurtenissen veelvuldig met collega’s over het gedachtegoed van dit boek ‘Andersom Organiseren’ gesproken. Door ook open te delen wat ik vind, stel ik me ook kwetsbaar op. Maar dan denk ik maar even naar Brené Brown 🙂 En dan doe het toch. Opgeslagen in mijn buitenboordbrein!