Heb je lef? Doe de tests!
Dag Marcel,
Vaker horen wij ICTO-adviseurs als we met docenten praten over digitale didactiek, dat ze het allemaal heel leuk vinden maar dat ze echt geen tijd hebben. Dit kwam ook weer ter sprake tijdens de TPACK-bijeenkomst en tijdens studiedag van Social Work. Er wordt vaak geklaagd over hoge werkdruk: “ik heb het zo druk”, de schuld hiervoor wordt bij het management gelegd. Zoals ik in mjn blogpost Kan het beter? Geef het door … geschreven heb: mijn motto is If it is to be, it is up to me (met dank aan Ilse Meelberghs). Hierin schreef ik ook over het netwerk Leraren met Lef
De Leraar met Lef denkt en handelt vanuit een plus-energie. Ben jij een Leraar met Lef? Doe eens de lef-test.
Heb je m gedaan?
Wat kreeg jij voor advies?
Ik kreeg terug: Je score is te hoog. Zorg voor ontspanning! 🙂
Haha, had ik al verwacht. Maar ik ben dan ook geen docent 😉
De 10 stellingen zijn mijns inziens een mooie leidraad voor een goede professional. Als iedere leraar met dit lijstje aan de slag gaat, dan denk ik dat er snel veel verbeteringen in het onderwijs zichtbaar zullen zijn. Maar misschien droom ik nu?
Zo eindigde Jaap Walhout zijn blog over deze lef-test. Ik ben het helemaal met hem eens, net zoals met zijn gedachten die hij bij elke stelling heeft beschreven. Toen ik zijn bio bekeek, zag ik dat hij ook in Maastricht woont en bij onze buren in Heerlen (OU) werkt. *Maar dit terzijde* 🙂
Lef heb je ook nodig om risico’s op te zoeken en risico’s durven nemen heb je nodig om je te vernieuwen, zo heb ik gehoord op mijn cursus creatief denken en handelen. Organisaties hebben mensen met lef nodig, dat las ik weer op Breinwerk: Neem minimaal 1 risico per dag. Nou heb ik je al eerder verteld dat ik een vrouw met lef ben 🙂 maar een echte waaghals ben ik niet, zo bleek uit deze test uit het tijdschrift LEF (bron: Breinwerk).
Een citaat van John Gardner uit mijn Inspiratiekalender:
Een van de redenen waarom mensen op een gegeven moment niets meer leren, is dat ze steeds minder bereid zijn om risico’s te nemen.
In mijn boek Creativiteit. Hoe?Zo! leerde ik dat ik lef kan oefenen. Jongeren oefenen deze vaardigheid iedere dag, maar vernieuwen verleer je. Na je 25e neem je namelijk minder risico’s in je leven (heeft met je hersenontwikkeling te maken). Daarom is het een vaardigheid die je regelmatig moet onderhouden. Een van de oefeningen die beschreven staat in het creativiteitsboek: ‘voer een gesprekje met een persoon met wie je nog nooit of al heel lang niet gesproken heb’, vind ik niet zo risicovol 🙂 maar dit is een leuk idee: ‘schrijf op een whiteboard/poster in een gemeenschappelijke ruimte (onze gezellige, overvolle flexplek) telkens als je iets leuks, nieuws of aantrekkelijks ziet of hoort. Spreek dan af 2x per jaar iets uit het lijstje te gaan doen’. Dat gaan we DOEN!

I could not, at any age, be content to take my place by the fireside and simply look on. Life was meant to be lived. - Eleanor Roosevelt
Dit valt in de categorie ‘dit wil ik ook nog wel eens doen’.
Maar of ik daar het lef voor heb? 🙂
Groet,
Judith
Geplaatst op 25 april 2012, in Inspiring en getagd als creatief denken, creativiteit, lef. Markeer de permalink als favoriet. 1 reactie.
De foto roept herinneringen op!
Op de vloer van een rammelend vliegtuigje, knieën opgetrokken, helmpje op, een lap stof aan touwtjes in een ruzakje. De deur schuift open, wind storm door je haren (toen nog wel…). Je kijkt 3000 voet in de diepte en denkt: kan ik dit wel, heb ik hier wel het lef voor? Je denkt van wel, maar elke vezel in je lichaam roept: Dit is niet normaal! Niet doen!
Totdat iemand tot 3 telt, je met lichte dwang naar buitenhelpt en seconden later (lijken eeuwen) dat rugzakje open gaat en je je chute controleert.
En dan is er stilte .. geluk .. je zweeft boven het landschap en bent trots op je zelf.
Het lef hebben begon weken daarvoor. Bij de inschrijving, bij de training, bij de gezondheidsverklaring, bij het nadenken over: EnWatAlsHetMisGaat. Toch blij dat ik die stap (’t was meer een duikeling naar voren) gezet heb.
Judith: Doen!