Categorie archief: MLI
Judith’s blogs over haar studie Master Leren en Innoveren bij Fontys Eindhoven. Zie ook JOULE4JOU
Master Learning and Innovation #MEd #MLI
Hoera! En nu dan ook echt het papiertje in huis, Marcel. Vandaag kreeg ik samen met 27 mede-studenten het diploma uitgereikt. Voor ieder was er een praatje met een plaatje. Michiel, die 2 jaar mijn studiebegeleider was, had voor mij mooie woorden met een zeer toepasselijk plaatje van één van mijn favoriete muzikanten. Top keuze!
Bij jou denk ik gelijk aan de titel van jouw blog ‘2 be jammed’ waarop jij jouw dagelijks leven bespreekt met je collega Marcel, ook je belevenissen in de wereld van leren en innoveren. En daar jam je er dan ook lustig op los. Een voorbeeld voor velen, ook voor ons, als het gaat om social media-gebruik en online tools.
In de rol van student voelde je je niet altijd zo lekker relaxed. Kaders knellen bij jou kennelijk nogal eens. De vraag “voor wie doe ik dit eigenlijk?” heb je tijdens onze gesprekken dan ook regelmatig zuchtend uitgesproken. Bob Marley zingt het ook: “Jam’s about my pride and truth, I cannot hide, only to keep you satisfied”. En nu heb je de finish gehaald, dus relax …. En jouw moeder, die danst boven met jou mee.
Dank je wel Michiel!
Het was een mooie afsluiting van 2 intensieve jaren. Met veel studenten en docenten nog eventjes kunnen praten. De MLI laat ik voorlopig nog niet los hoor. Een afspraak met enkele docenten is al gemaakt 🙂
Een etentje samen met manlief en kinderen was een mooie afsluiting van deze leuke middag.
Judith
NB Niet dat ik een titel zo belangrijk vind maar ik vraag me nu af of de toevoeging MEd achter mijn naam nu de juiste is. Op de site van de MLI lees ik dat ik opgeleid ben tot de Master of Education (MEd). Op mijn diploma staat deze graad niet vermeld, hierop staat Master of Learning and Innovation. MLI dan achter mijn naam? Ach, zo belangrijk is het ook allemaal niet. Ik heb het gedaan en afgerond. Daar ben ik supertrots op.
22 september
Collega en medestudent Frank Duijzings heeft vandaag navraag gedaan bij NVAO ivm de juiste titulatuur. En hij kreeg de bevestiging dat MEd juist is! Hartelijk dank voor het uitzoeken F.A.A. Duijzings MEd 🙂
En een mooi album met foto’s deelde de MLI op Facebook. Dank!!
Goed hoger beroepsonderwijs: functioneel of dienstbaar? Lezing Gert Biesta #MLI
Dag Marcel,
Vorige week vonden in het hoger onderwijs de openingen van het nieuwe studiejaar plaats, vaak worden daar sprekers voor uitgenodigd. Zo ook bij Fontys Hogescholen. Gert Biesta verzorgde daar de opening, en de studenten van de MLI waren daarbij uitgenodigd. Jammer dat ik dat miste 🙂 maar gelukkig kan ik nog inloggen met mijn studentenaccount zodat ik de lezing nog kon bekijken.
Biesta’s boek Het prachtige risico van onderwijs heb ik in bezit maar omdat ik er geen tijd voor had om te lezen heb ik het uitgeleend aan Olaf. Benieuwd wat hij er van vindt. Toch heb ik al vaker artikelen van Biesta gelezen en is zijn gedachtegoed is me bekend: 1) kwalificatie (het opdoen van kennis en vaardigheden), (2) socialisatie (waarden en normen van een gemeenschap) en (3) subjectivering (persoonlijke vorming tot een zelfstandig, verantwoordelijk en kritisch individu). Ik heb hem al vaker in mijn blogs benoemd. Gert Biesta wordt vaker geciteerd in discussie over goed onderwijs, en dan met name als het gaat over normatieve vragen zoals in het Bildungs debat bij Zuyd. Ook in de kernwaarden zoals beschreven in de strategische agenda 2025 van de Vereniging Hogescholen, zie je zijn gedachtegoed terug.
Biesta begon zijn lezing met het duiden van opvallende ontwikkelingen en verschuivingen in het onderwijs in Nederland. Hij verwees naar zijn publicatie Goed onderwijs en de cultuur van het meten waarin hij de vraag stelt
Meten we wat we waardevol vinden
of zijn we waardevol gaan vinden wat wordt gemeten?
In onderwijsland heerst een onvrede met de afrekencultuur die maar tot zekere hoogte tot verbetering heeft geleid. De meetcultuur met haar schijnzekerheid van cijfers heeft geleid tot een hernieuwde aandacht voor normen en waarden. De vraag die hierbij nu vaak gesteld wordt is: wat is goed onderwijs? Biesta bedoelt hiermee niet effectief (proces) of excellent (competitie) onderwijs, maar heeft het over waarden en waarderingen.
Biesta constateert ook een ‘ver-lering’ van het onderwijs. In de afgelopen 20 jaar wordt steeds vaker gesproken in termen van leren: gepersonaliseerd leren, levenlang leren, informeel leren, leeromgevingen. Biesta pleit om de discussie terug te brengen naar onderwijs in plaats van leren. De taal van het leren gaat over een (individueel) proces en is abstract. Terwijl onderwijs gaat over inhoud, doel en relaties. Biesta’s theorietje, zoals hij dat zelf noemde:
onderwijs gaat ergens over [aanbieden/verwerven van kennis en vaardigheden],
onderwijs representeert altijd tradities [manieren van doen en zijn] en
onderwijs werkt altijd in op de persoon.
Dat betekent, volgens Biesta, dat het onderwijs daar expliciet verantwoordelijkheid voor dient te nemen. Onderwijs behoort aandacht te besteden aan de reeds eerder genoemde drie deeldomeinen: (1) kwalificatie, (2) socialisatie en (3) persoonsvorming en hoort deze drie domeinen in balans te houden. Dan spreek je volgens Biesta over goed onderwijs. Dit is niet gemakkelijk, want er is altijd spanning tussen deze drie domeinen.
Goed onderwijs vraagt om drie-dimensionaal denken en doen
Dat betekent dat we altijd deze vragen vragen moeten stellen:
- Wat willen we dat onze studenten in ieder van de 3 domeinen bereiken?
- In welke vorm? Hoe ontwikkelen/ontwerpen het onderwijs?
- Hoe gaan we om met de balans. Hoe maken we afwegingen tussen het belang tussen de 3 domeinen?
Dat is complex is en dat het werk van de docent dat ook is, geeft Biesta toe.
Wat betekent dat in het hbo? Wat is goed hoger beroepsonderwijs?
Biesta gelooft niet dat het hbo bij uitstek gericht moet zijn op kwalificatie maar zeker ook op socialisatie (beroepsidentiteit): het inleiden van de student in en verbinden met de beroepscultuur. Goed beroepsonderwijs vereist ook expliciete aandacht voor de richtinggevende waarden van een beroep. Vervolgens legt Biesta uit dat ethisch handelen niet automatisch leidt tot goed onderwijs. De filosofische gedachtegang die hij vervolgend deelde, vind ik lastig te reproduceren, maar ik snapte hem wel. Binnen het 3e domein ‘persoonsvorming’ benoemde Biesta: Bildung, beroepsethiek en vorming tot volwassenheid. Zowel in de opvoeding als in het onderwijs is het onze taak om kinderen / studenten te helpen hun zelfstandigheid bevorderen, ook door los te laten.
Goed onderwijs draait dus ook om identiteitsvorming: ‘hoe je bent‘, maar heeft ook te maken met subjectiviteit: ‘wie je bent’.
Biesta plaatste nog een kantekening bij het veelgehoorde verhaal: het roer moet om, zoals
- de samenleving verandert in hoog tempo (Ja zeg Biesta, voor sommige en in sommige domeinen)
- we weten niet hoe toekomst er uit zal zien. (Volgens Biesta veranderen de normen en waarden over democratie, ecologie en zorg niet snel)
Als we het hebben over waardevol onderwijs moeten we naast begrippen over kenniseconomie, competitie, flexibiliteit, functionaliteit ook termen als democratie, ecologie en zorg toevoegen aan deze referentiepunten.
Onder functioneel hoger beroepsonderwijs verstaat Biesta ‘doen wat er gevraagd wordt‘ en dienstbaar hbo is dienstbaar aan samenleving, werkveld en student. Waardevol onderwijs betekent ook dat je als onderwijs(instelling) niet precies moet doen wat er gevraagd. maar nadenken over de waarden waar je voor wilt staan. En de vraag stellen: Is dat wat goed voor je?
Interessante lezing van Biesta. Ook lastig te volgen soms. Ik was blij dat ik sommige stukken nog eens opnieuw kon beluisteren. Zoals gezegd het was nogal filosofisch van aard. In een gastblog heeft Biesta onlangs een poging tot verdere verheldering gedaan mbt persoonsvorming / subjectificatie. Met onderstaand citaat sluit ik dit blog af. Een mooie overweging voor de rest van de zondag 🙂
In mijn recente werk benoem ik deze hele dynamiek vaak in termen van volwassenheid. Volwassenheid is daarbij niet de uitkomst van een ontwikkelingsproces, maar een manier van in de wereld zijn. Volwassen-zijn betekent dat we niet onze eigen wensen en verlangens (met inbegrip van de wensen en verlangens die we hebben rondom onze identiteit) centraal stellen, maar steeds weer de vraag stellen of wat we wensen en verlangen goed is voor ons eigen leven, ons leven met anderen (democratie) en het leven op een planeet met beperkte mogelijkheden (ecologie). De vraag is, met andere worden, of onze wensen wenselijk zijn en onze verlangens ‘verlangbaar‘. Wat het antwoord op die vraag is, is iets wat ieder van ons uiteindelijk alleen zelf kan bepalen, waarbij we uiteraard ook verantwoordelijkheid dienen te nemen voor het antwoord dat we geven. Een belangrijke taak van onderwijs en opvoeding is om die vraag tot een levende vraag in het leven van kinderen en jongeren te maken – een lastig proces, maar zeker niet onmogelijk.
Judith
“Tijd voor ouderwets nadenken” in wetenschappelijk onderzoek
Hi Marcel.
Een paar weken geleden twitterde ik een krantenbericht over het artikel Estimating the reproducibility of psychological science uit het tijdschrift Science. Het bleek dat zo’n 60% van 100 psychologische onderzoeken uit 2008 die herhaald werden in het kader van het Open Science Collaboration project niet dezelfde uitkomsten opleverden. Het was geen random steekproef en betrof alleen die onderzoeken die gemakkelijk te herhalen waren.
Veel onderzoek niet repliceerbaar #nrc pic.twitter.com/FzXRrQf7nl
— Judith van Hooijdonk (@jujuutje) 28 augustus 2015
Uiteraard staat na zo’n bericht de wetenschappelijke wereld een beetje op zijn kop.
Dit betekent natuurlijk niet dat al het psychologisch onderzoek onzin en frauduleus (Stapel-syndroom) is. Het lijkt mij ook schier onmogelijk om al het onderzoek naar menselijke psyche en gedrag te repliceren. Het is zo complex en context afhankelijk. Tijdens mijn eigen onderwijskundig onderzoek heb ik vaker met mijn dochter (die tegelijk met mij bezig was met een onderzoek in de communicatiewetenschappen) gesproken over de meetbaarheid van sociaal wetenschappelijk onderzoek. Wij vonden het lastig. Er zit zoveel ruis in het onderzoeksproces: aard van vragen, interpretatie, waarde en normen van onderzoeker, etc.
Gisteren stond in de NRC een column van Jan Derksen. Hij verwoordde wat ik voel bij onderzoek:
In een poging zo objectief mogelijk te zijn, wordt de toevlucht gezocht in de statistiek en methodiek. In plaats daarvan zou men observatie en denken moeten trainen; die zijn cruciaal bij psychologieonderzoek.
Dit ‘ouderwets’ nadenken is volgens mij niet alleen cruciaal voor psychologieonderzoek, maar ook voor onderwijsonderzoek, communicatieonderzoek. Van al die cijfertjes en methodologieën gepresenteerd tijdens de ORD werd ik niet echt heel vrolijk. Meer aandacht voor waarderend onderzoeken dat gericht is op samen dromen en creeëren ipv cijfertjes genereren zou ik wel voor zijn 🙂
Tijdens mijn studie werd gedoceerd dat wetenschappelijk onderzoek systematisch en controleerbaar moest zijn. Het onderzoek moest door anderen herhaald kunnen worden en dezelfde resultaten opleveren. Tevens kon er maar één verklaring voor het onderzochte probleem zijn, en je moest het veronderstelde kunnen aantonen. Voor mij betekende dit dat ik in mijn onderzoek gebruik ging maken van ‘valide en betrouwbare instrumenten’, en niet het pad bewandelde van wat meer onconventionele onderzoeksmethode.
Of het (psychologisch) onderzoek in een crisis verkeert zoals Jan Derksen in zijn column beweert, weet ik niet. Daarvoor ken ik de wetenschappelijke wereld (nog) niet goed genoeg. Meer aandacht voor ‘twijfel’ in onderzoek in plaats van alles willen bewijzen zou voor mij het reflecterend proces dat onderzoek volgens mij zou moeten zijn ten goede komen. Dat betekent voor mij ook meer samenwerking tussen onderzoekers. Zo’n project / beweging als Open Science Collaboration is een mooi initiatief om dialoog over wetenschappelijke waarde te stimuleren. Open onderzoek! Ik ben voor!
Judith
Imagazine. Mijn beeldverslag #MLI
Ja Marcel, de één van de laatste opdracht van de MLI is binnen! Mijn beeldverslag is met een goed beoordeeld!
Met veel plezier heb ik gewerkt aan mijn glossy. Hoe ik dat gedaan heb, lees je hier.
Als afronding van mijn tweejarige master Leren en Innoveren aan Fontys Hogescholen moest ik in een beeldverslag aantonen dat ik de verschillende MLI-rollen (excellente leraar, ondernemende ontwikkelaar, begeleider en gesprekspartner voor collega’s en reflective practioner) op masterniveau beheers en effectief kan inzetten in mijn werk, voor nu en naar de toekomst toe. Dit vormt de kern van dit beeldverslag. Via een zelfbeoordelingsformulier moest ik een soort leeswijzer voor de beoordelaar maken. Het moest immers in een half uur te lezen zijn. Per rol geef ik aan wat ik wilde leren bij aanvang van mijn studie, wat ik de afgelopen 2 jaar geleerd heb en hoe ik deze rol naar de toekomst zie. Wat anderen over mij zeggen, is te lezen in de tekstballonnen. Voor deze openbare publicatie vond ik het niet nodig naar de achterliggende verantwoordingsdocumenten te linken, ook de fragmenten van het interview met mijn leidinggevende heb ik verwijderd.
Basis voor dit beeldverslag vormen de ruim 200 blogposts die ik tijdens deze 2 jaar heb geschreven over en naar aanleiding van wat ik geleerd heb bij de MLI. Het was een mooie memory lane door 2 studiejaren via mijn blogs en de feedback die ik verzameld heb via diverse formulieren en tweets. Je kunt mijn beeldverslag downloaden als pdf op online lezen via issuu
Ik eindig mijn beeldverslag natuurlijk met oprechte dank aan allen die mij gesteund hebben: man en kinderen, familie en vrienden, collega’s, studiegenoten en docenten van de MLI, tweeps. En natuurlijk ook dank aan jou, blogmaatje. Jij was degene die 2,5 jaar geleden zei: ga studeren! Ik ben niet altijd blij geweest dat ik dit advies heb opgevolgd. Maar nu wel ontzettend trots dat het me, ondanks de emotionele periode rondom het overlijden van mijn moeder, gelukt is!
Nu nog mijn vakpublicatie afronden en dan hoop ik maandag het verlossend mailtje van de MLI te ontvangen.
Judith





