Hi Marcel,

Jouw naamgenoot Marcel de Leeuwe, mede-organisator van de Leersafari waar Erica over gastblogde beschreef op zijn blog de ontwerpprincipes van Do-It-Yourself-Learning. Omdat ik voor mijn studie volop bezig ben met herontwerpen van een gedeelte van het curriculum van de faculteit ICT heb ik me hier eens verder in verdiept.

Bij de Leersafari hebben de ontwerpers niet de content ontworpen maar het leerproces. De vijf principes van DIY Learning zijn:

1. Devolve responsibility. De verantwoordelijkheid voor het leerproces ligt bij de lerende.
2. Be open. Deel je ervaringen open en publiceer onder Creative Commons. Kijken over de grenzen van je organisatie.
3. Design experiences. De opdrachten ondersteunen het leerproces en bevatten geen inhoud maar alleen processtappen. Leren is doen. Ontwerp een leerervaring.
4. Provide scaffolding. Deelnemers worden niet aan hun lot overgelaten, gerichte ondersteuning wordt aangeboden. Ontwerp een structuur die leren stimuleert.
5. Stimulate reflection. De opdrachten bevatten reflectie. De eindresultaten van de opdrachten zijn in de vorm van een verslag, foto, video etc.

Via Marcel de Leeuwe op Leersafari.nl

De internettechnologie en mobiele technologie maken social learning mogelijk. Gepersonaliseerd leren, meer keuzevrijheid, lerende verantwoordelijk voor het eigen leren, meer samenwerken. Ik ben voor! Echter, is dit allemaal wel zo gemakkelijk in te passen in ons onderwijs? De onderwijseenheden, het curriculum, de onderwijs- en examenregeling, de verplichte onderwijscontacttijd; het is allemaal zo complex. Kunnen we ons onderwijs op een ‘DIY’-manier uitvoeren? Minder sturen op inhoud maar meer op het leerproces. Er is nogal een verschil tussen zelfgestuurd leren en zelfgestuurd opleiden. En tussen leren/opleiden van 18-jarige studenten en onderwijsprofessionals. Tenminste zo krijg ik vaker te horen. Ik ben geen docent, ik sta niet midden in het onderwijsproces, maar ik krijg weleens de indruk dat onze studenten veel ‘gepamperd’ worden. Vertel me als ik het verkeerd zie.

In mijn studie-opdracht (herontwerp) heb ik naast het trapmodel wiskunde (ja ik moest ook ontwerpen op inhoud. Niet erg DIY learning) ook een trapmodel zelfsturing (het leerproces) gemaakt. Het leren bij de faculteit ICT is immers gericht op het verwerven van persoonlijke autonomie. Het samenwerken, het learning by doing principe van de opleiding, het tijd- en plaatsonafhankelijk leren met open en online onderwijsmateriaal zijn de uitgangspunten.
Als ik mijn trapmodel over zelfsturing vergelijk met medestudenten dan valt het me op dat de docent daarin nog een erg sturende rol heeft. In mijn trapmodel ga ik toch al veel meer uit van de eigen verantwoordelijkheid van de student. Vraag ik al te veel van ze? Ik hoor het graag van je 🙂 Ik las namelijk in de beoordelingscriteria van dit leerarrangement dat ik regelmatig collegae moet bevragen en hen betrekken in het ontwerp (“bijv. vragen om feedback op het ontwerpblog”). Reacties op JOULE4JOU zijn welkom!

By the way. Marcel de Leeuwe gebruikt veel van de principes van de e-learning goeroe Elliot Masie die jaarlijks het Learning Event in Orlando(!) organiseert …. eind oktober…. de tijd voor Amerika reisjes 😉 En Sir Ken is weer van de partij! *grinnik*

Judith

Toevoeging 28 april:

Op het blog van Wilfred Rubens las ik zijn verslag over Self Organized Learning, het Do-It-Yourself Learning principe waarover Marcel de Leeuwe en Hand de Zwart een expertsessie hebben verzorgd op het Next learning Event waarover Erica gastblogde. Op basis hiervan heb ik enkele toevoegingen in de tekst aangebracht. Wilfred concludeerde:

Daarbij viel op dat mensen het vaak lastig vonden om los te laten en controle op te geven. Je kunt echter gemakkelijk los laten, terwijl toch hetzelfde gebeurt (dus de in jouw ogen noodzakelijke leerdoelen aan de orde komen).