Ha Judith,

Ik begrijp uit je vorige blog “The Challenge” dat ik midden in ‘het spel’ zit dat jullie tijdens de MLI spelen. Ik gok dat ik jullie aan punten help door inhoudelijk te reageren op jullie blogposts, maar zeker weet ik dat niet. Maar aangezien ik spelen leuk vind post ik er op los 🙂 En ik hoor wel of ik punten op lever.

Het gaat bij je leerarrangement om een beeld te schetsen van het onderwijs voor de lerende van de toekomst. En dan wordt 2030 als toekomst gezien, das al over 15 jaar. Dat is dus erg dicht bij 😉 Natuurlijk heb ik de trailer (via twitter) al bekeken, ik kan me nog een spel herinneren waar een trailer een geode introductie was. In ieder geval erg leuk om te doen het maken van een trailer. Ik denk dat iedere onderwijseenheid een trailer heeft in 2030 by the way.

Ik zou je willen meegeven voor het maken van je visie: ben in ieder geval eerlijk voor wat je kunt bieden. Nu moet je altijd eerlijk zijn, maar we hebben het vaak over online open onderwijs, onderwijs of afstand en wellicht zelfs al toetsen en diplomering op afstand. Uiteindelijk gaat het niet alleen om de opleiding en de kennis die je daarbij krijgt, maar ook hoe die opleiding je voorbereid over je (verdere) stappen in de samenleving. En momenteel (in 2015) is dat niet alleen inhoudelijk, maar ook simpelweg door het diploma. Zou jij de MLI doen als de Master er niet aan vast zat? Zouden meer studenten van de MLI een master doen als dat niet door werkgevers (in o.a. het onderwijs) gestimuleerd of zelfs verwacht werd? Ik weet het niet? Maar vraag het me wel af. In ieder geval leven we in 2015 in een samenleving waarbij je met een diploma Bachelor, Master of Ph.D. anders wordt behandeld dan als je dat niet hebt. Sterker nog het instituut spelt ook een rol.

Hierover gaat ook een interessante column die ik ben tegen gekomen in het ACM ELearn magazine. Zoals je weet ben ik sinds kort lid van the Association of Computer Machinery vanwege mijn onderzoeksaspiraties. En tot mijn positieve verrassing hebben ze ook een ELearn magazine. Via hun nieuwsbrief kwam ik op een artikel van Ali Carr-Chellman, wellicht bij jou beter bekend van deze TED talk:

Ali Carr-Chellman bespreekt in het artikel Online Learning en de verschillende instituten die puur door online leren een Ph.D. aanbieden. Ze geeft aan dat dit niet verkeerd is, ze geeft ook aan dat er een behoefte is van ‘studenten’ om op deze manier een Ph.D. te halen. Maar vooral geeft ze aan, en dat is de essentie, dat je eerlijk moet zijn wat je met een dergelijk diploma kunt. Het gaat je verder helpen binnen het bedrijfsleven op weg naar de top, omdat je aantoont dat je inhoudelijk over bepaalde capaciteiten beschikt. Maar of je er mee aangenomen wordt als lector/onderzoeker/docent op een Universiteit of HBO dat is nog maar de vraag. Terwijl een Ph.D. van de Universiteit Maastricht of Stanford dit dan toch wel eerder doet. Mijn vraag aan jou is: Zijn we in 2030 zo ver, dat we volledig online gegeven opleidingstrajecten op het niveau van Master of Ph.D. in het bedrijfsleven accepteren als evenwaardig aan die van de nu (nog?) gerenomeerde Universiteiten. Komt deze wereld samen?

Ter inspiratie en vermaak hier het artikel van Ali Carr-Chellman

elearn Magazine: Online Learning and the Doctorate.

Groet Marcel