Je had natuurlijk gelijk Marcel. Mijn onderzoeksvoorstel ging veel te veel over het ‘moeten’ veranderen ipv observeren en analyseren. In een gesprek op de parkeerplaats met een docent van de opleiding ergotherapie werd me dat nog meer duidelijk. Vandaar mijn worsteling met dit onderzoek. Ik wil te veel de barricade op, dingen in beweging zetten, zoals ik mijn rol als I-adviseur invul: verbinden en kennisdelen.
Dat verbinden en kennisdelen levert me nu wel weer mooie inzichten op waar het nu eigenlijk omdraait bij onderzoeken. Onderzoek van een masteropleiding dan wel. Want ik vind nog steeds dat ze vanuit de opleiding MLI te veel sturen op een promotie-light-traject. Mijn onderzoek gaat nu om een probleem dat een specifieke opleiding (misschien wel heel Zuyd?) ervaart en dat ik probeer te beschrijven vanuit een breder kader. Daan Andriessen komt 18 september bij Zuyd een lezing geven over praktijkgericht onderzoek. Benieuwd wat hij erover vindt.

Ik denk te veel als ondersteuner (ik wil helpen), als innovator (wil veranderen) en inspirator (wil enthousiasmeren).
Graag wilde ik actieonderzoek maar dit betekent dat ik mijn rol als onderzoeker zodanig moet beschrijven, dat ik dit gewoon niet leuk meer vind. Dan toch maar een beschrijvend onderzoek … je moet toch wat om je studiepunten binnen te halen… Ik wil zo niet denken, maar het gebeurt gewoon als je afhankelijk bent van beoordelingscriteria waar ja aan moet voldoen. Dus zo schrijven dat het goed gekeurd wordt. Ik wil het niet maar doe het toch. Ik moet denken aan mijn tijdspad. Ik moet kijken of het wel meetbaar genoeg is.
De opleiding heeft graag kwalitatieve en kwantitatieve data. Ja, triangulatie van het onderzoek is belangrijk. Maar dan moet ik gesprekken transcriberen. Of toch met spss aan de slag. Pff *zucht*.

Dan lees ik op ScienceGuide: Stop met meten. Begin met vernieuwen.

Een school is geen laboratorium waarin alle factoren gecontroleerd kunnen worden. Innovatie is juist gebaat bij meer vrijheid en variatie. Door krampachtig vast te houden aan meetbaarheid wordt de onderwijspraktijk onnodig belast, en innovatie vanuit de scholen zelfs belemmert.

Een hartekreet …

En dan ga ik die onderzoeksmoe-docenten toch weer belasten met het invullen van een vragenlijst en vragen of ze mee willen werken aan een focusgroep….ja ik moet het meerbaar maken. Ze zullen wel meewerken. Voor mij. Natuurlijk ga ik daarnaast ook helpen, ondersteunen en enthousiasmeren tijdens hun curriculumherzieningstraject. Ik kan dat niet laten. Ook dat is mijn rol.

Nu nog een paar paragraafjes van mijn onderzoeksvoorstellen aanpassen voordat ik ze verstuur naar mijn critical friends.
Dan laat ik het los. Het moet even. Vakantie is nodig. Eind augustus pak ik het met een frisse blik wel weer op.

Je ziet het onderzoeksvoorstel een dezer dagen wel verschijnen 🙂
Vakantiegroet,
Judith