Ha Judith,

Vandaag zit vol met inspiratie. In Belgie daar waar een nieuw koningspaar gaat aantreden, voor Susan en mij (en Bas en Hanneke) in de europeese versie van de droom van Disney, maar zeker ook (niet zo ver van ons af) in Parijs, daar waar de 100e Tour de France zal eindigen.

Inspiratie en Illusie zowel in Disney als in Parijs. Als Tour volger ben ik sinds ik een PC heb (ongeveer) bezig met het volgen van de Tour. Het ene jaar iets fanatieker dan het andere, maar toch altijd wel volgend. Eind jaren 80 had ik mijn eerste databaseje gemaakt van alle wieleruitslagen van dat jaar en op basis daarvan een tourteam voor de poule op het werk van mijn vader ingevuld. Iedere wedstrijd dat jaar kreeg een categorie, een puntentotaal en op basis van de ‘zwaarte’ van de koers kregen de renners punten. Althans de top 10 of de top 25. Enorme ranglijsten onstonden zo en in mijn fantasie becommentarieerde ik de uitslagen, de tussenstanden en de overzichten.

Het volgen van de Tour werd zo veel leuker. Alhoewel ik natuurlijk ieder jaar de plank missloeg, omdat renners die in het voorjaar super waren nu moisten knechten of andersom 😉 De Tour dat is voor mij de verhalen. De verhalen van Jean Nelissen voornamelijk, maar zeker ook de verhalen die ik zelf zag. Indurain, Rooks, Theunisse, Eddie Bouwmans zijn witte trui, Breuikink, van Poppel, Chiappuci, Pantani, Ullrich, Riis, Nijdam, Lotz, Boogerd, Dekker, Ekimov, Frans Maessen, Harmeling. Geroepen heb ik, aangemoedigd, genoten. Ook van Lance. Sterker nog op momenten juist van Lance.

Ik heb een jaar meegedaan met een jaarpoule van een van de wielerbladen en (per ongeluk) zeer verdienstelijk. De prijs: het computer trainingsrogramma van Lance. Ik ben er bijna van gaan fietsen 😉 Wat een verhaal van die man. Ik poulde hem al toen hij zijn touretappe won en nog niet in staat was om de hele tour te winnen. Toen hij met Boogerd (geloof ik) in de finale van een WK in de regen voorop zat (of is dit mijn fantasie/slechte geheugen). Ik bleef hem poulen toen hij terugkwam van zijn teelbalkanker. Toen hij voorop reed en de Tour beheerste. Wat een verhaal! Kanker overwinnen, terugkomen en dan de Tour winnen. En niet 1x, maar 7. Wauw! Niet dat ik ooit met een geel bandje heb gelopen (zo’n fan ben ik niet, zelfs niet van U2) maar zijn inzet voor Livestrong was zeker ook een inspiratie. En dan blijkt dat uiteindelijk toch ook maar een illusie. Net zoals Disney. Een sprookje waar je in moet geloven.

Typisch Marcel dat hij toch inspiratie kan halen uit het verhaal, het verhaal van Armstrong, het verhaal van de overwinning op kanker, het verhaal van de sportman die de tour 7x won. Ook al was Lance gedoped, het blijft inspirerend om te zien wat ‘die mens’ (zoals de VRT reporters zeggen) gedaan heeft in zijn leven. Het zegt ook wat over mij dat ik de verhalen, mooie verhalen blijf vinden. Nee, niet iets waar je van zegt, dat moet je ook zo doen (althans het gedopede gedeelte niet), maar wel inspirerend…

Ik hoop dat ik Lance dan ook in Disney vandaag tegenkom, want ik kan me niet voorstellen dat hij uit Parijs weg blijft. Hij mag niet naar de afsluiting van de Tour, terwijl tientalle andere dopingzondaars wel mogen komen (hoezo hypocriet van de organisatie). Maar Lance is er niet de man naar om zich zomaar uit het veld te slaan. Hij zal in de inspirerende illusie van Disney ergens in mijn buurt staan als ik ‘verdrink’ in de wereld die Disney gemaakt heeft. Net zo als ik verdronk in de wereld die Lance en zijn collega’s gemaakt hebben.

Het wordt tijd dat ik me zo laat verdrinken in onze dagelijkse wereld.

Een mooie opdracht voor na de vakantie!

Groet Marcel (5)