Ha Marcel (en misschien ook wel hallo Michiel 😉 ),

Ja, ik worstel met LA2. Ik vraag me toch af waarom? In dit leerarrangement van mijn studie krijgen we allerlei creatieve werkvormen aangeboden, werken we aan onze flow, bedenken we allerlei innovatieve onderwijsontwerpen. Heerlijk. Maar vervolgens moet ik het weer in een of ander onderwijskundig (trap)model proppen. Ligt daar mijn weerstand? De gestructureerdheid terwijl ik wil fladderen?

Via Ilse Meelberghs zag ik dit prachtig filmpje van Jan Bommerez over transformatie. Dit begrip kwam ook voorbij tijdens de presentatie afgelopen maandag over ICT in het onderwijs. De 3 fasen van Seth Itzkan met betrekking tot de didactische ICT implementatie: substitutie-transitie-transformatie. In de substitutie fase verandert er weinig; ICT wordt alleen ingezet om het onderwijs aantrekkelijker te maken. Bij transitie worden door ICT-toepassingen andere accenten gelegd, bv. meer interactie. Bij transformatie worden andere onderwijskundige doelen gesteld waarbij ICT een onmisbare ondersteunende rol speelt in de persoonlijke leerdoelen en werkvormen.

Nu heeft Jan Bommerez (coach en inspirator op het gebied van flow en transformatie) het over verandersgezindheid in bedrijven. Toch zie ik wel overeenkomsten. Binnen deze master word ik uitgedaagd na te denken over onderwijsinnovatie. Binnen mijn werk als I-adviseur denk ik mee/na over veranderingen met/door ICT. Ik wil naar die transformatie maar heb het gevoel op die substitutie te blijven steken. Of probeer ik trappen over te slaan zodat ik straks om mijn neus val?

“Transformatie heeft te maken met dingen anders zien”

Neem even 4 minuten de tijd.

Groet,
Judith