Ha Judith,

Eigenlijk wilde ik in deze blogpost beginnen te schrijven over mijn onderzoek. Na een aantal omzwervingen heb ik nu mijn plek gevonden en ga ik me de komende vier jaren bezig houden met een PhD traject. Ook daarover heb ik al verschillende malen hier proberen te schrijven, maar steeds terughoudend.

En dat sluit eigenlijk aan bij jouw laatste blog: Plek der moeite want ik merk dat behalve discipline ook de onderwerpen een brug voor me waren in het online delen van waar ik mee bezig was. Kijk als MT-lid snap ik dat ik niet alles kan delen wat er gebeurt in zo’n MT maar ook als onderzoeker lijkt het er op dat ik wel mag delen, maar goed op mijn timing moet letten.

Het liefst zou ik “working out loud” doen, maar gooi ik dan niet mijn eigen ramen in op moment dat ik onderzoeksresultaten gepubliceerd wil zien, of gaan andere onderzoekers er dan niet met mijn ideeën vandoor. In een ideale wereld blijven de credits bij diegene die ze hoort te krijgen en zou het posten op een blog voldoende moeten zijn. Maar op de een of andere manier werkt dat in de onderzoekswereld toch niet zo. En eigenlijk is dat zonde, want een van mijn volgende stappen is een systematische literatuur studie en als ik die open en “thinking out loud” zou doen dan zouden mijn eigen studenten ook daarvan kunnen leren.

Mij kwetsbaar opstellen, wat volgnes mij een voorwaarde is als ik mijn studenten wil meenemen in mijn denkstappen, daar heb ik geen moeite mee, maar ik merk wel dat ik moeite begin te krijgen met afwijzingen van beurzen (de NWO aanvragen voor docent die onderzoek doet) als voorbeeld. Kijk als je toch het commentaar terug krijgt dat je al twee keer “begonnen” bent aan een onderzoek maar dat blijkbaar niet hebt afgemaakt, waarbij de NWO beurzen als noodzakelijke financiering waren en waarbij de beoordeling van voorstel, team en aanpak positief waren, maar waar ik werd afgekeurd op ervaring als onderzoeker, dan gaat dat toch knagen. Grijns: had ik maar daarover moeten schrijven zul je zeggen, maar ik denk dat dit nog niet wordt meegenomen bij een sollicitatiegesprek.

Dus ik blijf het open verhaal een lastig punt vinden. En als ik dan kijk naar studenten die bijvoorbeeld met innovatieve opdrachten bezig zijn en die ik zou vragen om “thinking out loud” te doen dan beginnen de stage/afstudeerbedrijven te stuiteren. Het gezamenlijk binnen een kennisgebied werken vanuit een regionaal bedrijfsleven is maar mondjesmaat. Ja, wij ICT-ers, hebben een sterke club met Regitel en proberen de bedrijven daarin ook te netwerken en kennis uit te wisselen, maar de grens tussen samenwerken en concurreren is natuurlijk soms klein en dan blijft “thinking out loud” lastig.

Ik had dit blog eigenlijk gedacht om te schrijven over mijn promotieonderzoek en zal dat in een volgend blog ook doen, maar wel met een bepaalde onzekerheid over hoe veel en hoe ver ik kan en mag delen.

Je zult het wel zien 😉

Groet Marcel