Dag Marcel,

Gisteren was ik op de netwerkbijeenkomst van de faculteit Social Work. Via Twitter had ik enige tijd geleden gezien dat Jan Bommerez tijdens deze middag zou spreken. Ik volg hem op twitter, heb er weleens over geblogd en gebruik zijn filmpjes soms tijdens presentaties. Ik wilde hem graag eens live horen spreken. Ik heb me aangemeld. Zo ook collega Ilse. Tijdens de netwerkmomenten hebben ook de tijd genomen even fijn bij te praten.

Na afloop hoorde ik dat deze middag live-gestreamd was (?) en dat de opname openbaar beschikbaar is via media.zuyd 🙂 Nu zullen niet veel mensen 2 uur video terugkijken, dus heb ik het uurtje van Jan Bommerez er tussenuit geknipt. Hoewel het uurtje voorafgaand dat o.a. ingevuld werd door 1e-jaars studenten ook de moeite waard is. Zij namen ons live mee in het creative problem solving proces. Daar was wel wat lef voor nodig. Knap hoor. Ook leuk dat één van hen een buurtgenoot is, en tevens een voormalig klasgenoot van mijn dochter. Wat kunnen mensen groeien!

De vele woorden van Jan Bommerez vervolgens, kwamen binnen en moesten even bezinken.

klik op de afbeelding voor de presentatie van Jan Bommerez tijdens de Netwerkmiddag van de faculteit Social Work

Bommerez sprak over transformatie, over veranderingen in onze huidige ideeëntijdperk. Waarom veranderen zo moeilijk is voor organisaties, voor ons mensen. Waarom wij het zo lastig vinden om oude ideeën los te laten. Wat dit betekent voor de cultuur, voor leiders. Het heeft allemaal raakvlakken met het derde leerarrangement van mijn studie waaraan ik nu moet werken. De herkansing van de leerinterventie. Maar ik blog nu even liever 😉 Het zet mij weer aan het denken. Ook goed voor mijn leerproces van LA3 toch? 🙂

Transformatie heeft te maken met het loslaten en het ontleren, met nieuwe ogen leren kijken. We projecten constant onze denkbeelden op de werkelijkheid zodat we nieuwe dingen niet meer zien. Bommerez gebruikt de mooie metafoor van de rups naar vlinder. Het gaat om het naar buiten brengen van ons potentieel, die net zoals de vlinder in de rups, bij ons aanwezig is. We zouden minder taakgericht bezig moeten zijn, maar meer investeren in relaties. Een belangrijk deel van ons potentieel komt alleen vrij in relatie met anderen, dus als we samenwerken (in teams, netwerken, learning communies, CoP, professionele leernetwerken).

Voor transformatie in organisaties gebruikt Bommerez beelden van wilde ganzen (teamwork), spreeuwen (zelforganisatie) en eikels 🙂 . Een eikel wordt ook geen boom zonder licht, warmte, zuurstof, ruimte, water etc. Je hebt een ecosysteem nodig om te kunnen groeien. Een ecosysteem bestaat uit relaties. Aan de hand van het voorbeeld van Buurtzorg, die voor de 4e x op rij beste werkgever geworden is, liet hij zien dat organisaties met weinig leidinggevende ook kan. Dat als je autonomie en professionaliteit hoog in het vandel hebt en werknemers vertrouwen geeft, er geen anarchie ontstaat, maar een krachtige organisatie.

Kijk, zo’n veranderingsplatform! Gewoon doen!

“We leven niet in een tijdperk van verandering, maar we beleven momenteel een verandering van tijdperk” (Jan Rotmans)

Waar wordt je warm van? Waar sta je ’s ochtend voor op? Energiemanagement, daar draait het blijkbaar om 🙂 Je krijgt energie als je in een flow zit, als je met gedeelde passie iets samen doet. Synergie, in verbinding met anderen. Samen is meer dan de som der delen. En daarbij draait allemaal relaties. Dat dit ook spanningen op kan leveren, daar moeten we dan maar mee leren om gaan. Vanuit je kracht. Het gaat niet alleen om het denken. Het belang van en het meer waarderen van intuïtie zou aandacht moeten krijgen.

Cultuur is de onzichtbare brug tussen plannen en uitvoering (Quinn). Het is niet te managen.

Er is heel wat frustratie binnen organisatie. We werken vanuit een bepaald tolerantieniveau, terwijl je duurzaam vol passie zou willen werken. Hoe gaan we met elkaar om? Kunnen we omgaan met elkaars gestoorde kanten? We zouden meer mededogen moeten hebben voor elkaar. Meer in dialoog. Sommige dingen kunnen we alleen maar samen zien. Niet alleen praten over feiten, maar wat doet dat met mij?

Het egosysteem (ik) loslaten en transformeren naar een egostysteem (samen). Met zijn samenvatting: Verbinding werkt 100 keer beter dan verplichting kan ik alleen maar mee eens zijn. De weg er naar toe is niet eenvoudig. Bij mij komen ook (ik denk bij jou ook) veel “maar …” naar boven borrelen. Wat als ik wel wil, maar die ander niet …. Wat als dialoog elke keer uitmondt in discussie. Kan ik het verleden helemaal loslaten (zoals bij de Theory U?). Kan ik wel zonder oordelen mensen benaderen? Heb ik nog wel energie als ik het al zo vaak geprobeerd heb?

Geduld is een schone zaak hè voor dit juffertje ongeduld 🙂

Op de weg naar huis was het nummer van The Little River band op de radio. Het nummer had ik (dacht ik en dat was ook zo) al eens eerder gebruikt in een blog. Het wordt een beetje mijn lijflied geloof ik 😉

“Hey everybody, don’t you feel that there’s something … And it’s a long way there, it’s a long way to where I’m going….I’m gonna keep on tryin’, keep on tryin”.

Wat we alleen niet kunnen, kunnen we samen wel!

Goede Vrijdag!
Judith