Bonjour Judith,

Wees gerust ook al vind ik vanalles van de gebeurtenissen in Frankrijk, ons blog gaat over innovatie, social media, onderwijs, ICT, zorgtechnologie, ICTO en soms een persoonlijk tintje. Maar geen politiek beschouwende blog en dat moeten we ook niet worden.

En toch wil ik het over de gebeurtenissen en de kreet: Je suis Charlie hebben, maar dan in de onderwijs/social media context.

Het bijzondere is dat ik slechts enkele tientallen minuten na de gruwelijke aanslag een beeldscherm van een student onder mijn neus gedrukt kreeg, terwijl ik een kleine groep statistiek aan het uitleggen was. Van de ene kant denk je dan: “He je bent niet bezig met de t-toets of een fout van de eerste soort”, maar vrij snel komt de realiteit bij je en even later snap je dat dit voor hun vergelijkbaar is als voor jezelf 9-11-2001 toen via nu.nl en cnn.com stukjes bij beetjes New York op het werk kwam binnen sijpelen. Tja dan kun je alleen nog maar met dat deel van de groep dat afleiding wil, maar echte aandacht kun je vergeten. En misschien is dat maar goed ook, want levenslessen moeten ook geleerd worden.

In de avond ging de rol van mij en mijn collega Ruth door met betrekking tot Charlie. Je weet dat we studenten in de avonduren online hebben die namens de faculteit ICT vragen te beantwoorden, of onderwerpen te bespreken over de faculteit. De studenten die dit voor ons doen worden aangestuurd, begeleid en gementord door Ruth en soms mezelf. Maar het zijn allemaal betrokken en breder dan ICT kijkende studenten. Dus de student die dienst had startte zijn shift met een steunbetuiging en een “je suis Charlie” boodschap. Recht van uit zijn hart. Hoe mooi dan ook we hebben daarna op whatsapp een (positief kritische) discussie gehad. Prima als je dit als persoonlijk doet, maar als vertegenwoordiger van een faculteit of in de toekomst wel een gehele community, moet je dat wel willen?

Begrijp me goed, ik vind verschrikkelijk wat er gebeurd is. En ik ben ook niet bang dat de facebook pagina van DoIT@Zuyd een mogelijk target is. Maar ik wil me ook niet associeren met alle cartoons van het blad, terwijl dat ik altijd zal vinden dat iedereen moet kunnen zeggen/schrijven/tekenen wat hij/zij wil. En al vind ik sommige satire smakeloos en hoop ik dat er andere, mindere harde manieren zijn om boodschappen duidelijk te maken. Maar je suis Marcel en het is juist mooi dat ik dat ook gewoon kan zeggen. En zeker wil ik dat koesteren.

Ik heb het plaatje niet weg laten halen, maar het gesprek over wat je wel of niet online zet en wat je wel of niet online zet als vertegenwoordiger van een faculteit/community was zowel voor mij als de student waardevol.

Hoe zou jij dit hebben aangepakt?

Groet Marcel