Vrijdag 30 juni 

Ha Marcel,

Ik zit in de auto en ben onderweg naar De Brouwersdam: Concert @ Sea! De opmaat van mijn vakantie. Even energie tanken voor de eindsprint.

Vroegâh …. was het gebruikelijk dat we in ons team op het eind van het studiejaar even terugkeken op de resultaten van het afgelopen jaar. Deze week stond het terugblikken in het teken van het afscheid van collega Rienke en de gewenste nieuwe koers van Dienst O&O. Mijn gevoel schiet hierbij alle kanten op.

Ondanks alle prachtig mooie ontwikkelingen die de laatste weken plaatsvinden, merk ik dat ik niet erg hoopvol gestemd ben. Ik maak me vooral zorgen. Ervaringen uit het verleden bieden nog geen hoop voor de toekomst. Tijdens de kickoff van ZuydProfessional heb ik een klein stukje meegekregen van Jos Burger en zijn Wet van Snuf. Zijn boodschap ‘wat je geeft krijg je terug’ geloof ik. Echt. Maar tot hoeveel moet ik tellen? Tegen hoeveel muren moet ik mijn kop stoten? Hoe vaak moet ik mezelf voorbij lopen voor het belang van Zuyd? Ik heb heb passie voor het thema ICT en Onderwijs in de ruimste zin van het woord. Ik zie kansen. Ik gun Zuyd het beste. Ik bied graag de helpende hand, ik inspireer, adviseer en probeer van laag tot hoog in onze organisatie het onderwijskundig belang van leertechnologie en de leer-en werkomgeving die hierbij hoort te bespreken. Ik hoor zoveel mooie woorden. Ik geloof in alle goede bedoelingen van iedereen. Waar blijven de daden? Het doen?

Het wordt moeilijk voor me nu het team waartoe ik behoor steeds kleiner wordt en dat vanaf 1 oktober dreigt te verdwijnen. Ik heb aangegeven niet in staat te zijn het brede thema ict in het onderwijs te kunnen dragen. Ik geloof in de manier waarop wij altijd ons werk doen. Als praktiserende experts die netwerken, verbinden, inspireren, kennis delen en gevraagd en ongevraagd advies geven. Al enige tijd worden we links en rechts gepasseerd en genegeerd maar worden wel met onze haren erbij gesleept als het ergens flink mis gaat. Tja, je krijgt wat je geeft … Troubleshooter is niet de rol waar ik blij van word.

En zeuren wil ik ook niet, dan ontwikkelen je een zeurnetwerk in je hersenen. Dat is niet mijn bedoeling.

Wat te doen?

Zondag 2 juli

Hi Marcel!

Gelukkig in een andere stemming nu op de terugweg van Concert@Sea 🙂 Na een regenbui van zo’n 5 uur vrijdag eindigde de avond op de Brouwersdam met een heerlijk We come ONE van Faithless. Zaterdag begon met een heerlijk zonnetje. Het ultieme Concert @ Sea gevoel was er weer: zon, zee, strand, wind, muziek …. dan ben ik gelukkig 😉 (en een mojito natuurlijk). En ’s avonds hoorde ik Blof zingen: Hou Vol  Hou Vast. Ach, je kent mij goed genoeg om te weten dat ik die 11e keer ook weer vrolijk herrijs om vol energie er weer voor te gaan in waar ik zo geloof: Samen Open Delen.

Al die reflectiemomenten van de afgelopen tijd hebben me in laten inzien dat 1 fte veel te weinig is om het belang van de thema’s ICTO en DLWO te dragen. Dat ga ik ook niet meer doen.

Je weet dat de wijzer blijft draaien
Je weet dat het nooit anders wordt
Je weet dat je tijd niet kunt stoppen
Maar we doen wat we kunnen

zo zong Paskal Jakobsen samen met Stephanie Struijk op het podium.

Ik had het weer even nodig om te zien. Liggend op de dam, kijkend naar de meeuwen die zo heerlijk op de thermiek aan het zweven waren, mijmerend.

Ik weiger te geloven dat samenwerken en open kennis delen niet de koers is. Ik zal er elke keer weer aandacht voor vragen. In alles wat ik doe. En dat technologie en sociale netwerken dit kan ondersteunen. Ook al krijg ik te horen dat ik zeur.

Ik zeur niet! Ik doe gewoon wat anderen zeggen wat zo belangrijk is. Ik blijf geven!

Don’t ever give up.

Nee, natuurlijk niet!
Judith