Ha Judith,

Een van de boeken die ik deze vakantie heb bested is The Gameful World. Natuurlijk om van te leren, maar ook omdat dit overzicht ge-edit is door Sebastian Deterding en Steffen P. Walz. De laatste heb ik in Boston mogen ontmoeten. Ik ben er nu al blij mee. Ook al heb ik pas hun inleiding uit en ook al was die op momenten erg complex voor me.

Kortom genoeg om van te leren en als ik het goed inschat een mooi overzichtswerk over de wereld van gaming en de wereld. Of je het nu gamification, serious gaming, persuasive gaming, etc, etc, noemt. Dit boek geeft een overzicht door verschillende aspecten te belichten met behulp van artikelen geschreven door ‘experts’ binnen het vakgebied. Ik zal je verslag doen en daar waar ik dit externe geheugen nodig heb het ook gebruiken en delen.

De complexiteit van het eerste hoofdstuk zat hem vooral in de introductie van twee assen waarin de artikelen zijn ingedeeld.

De ene as beschrijft de games of het onderzoek waarover de games gaat van ludic naar paedic. Daar kwam ik nog enigzins mee weg, want ludic dat is spelen in een structuur volgens bepaalde regels, bijna altijd volgens een plan, denk aan schaken. En paedic is spelen zoals dieren of kinderen dat kunnen doen, spontaan, zonder van te voren, maar op dat moment vastgestelde regels, zonder planning van te voren, bijvoorbeeld: “Kom we rennen tot de eerste boom” of “Rondjes draaien”.

De andere as was lastiger voor me, waarschijnlijk omdat hij uit de filosofie komt. De as gaat van liminoid naar liminal. Bij liminal hebben we het over een levenstransitie met voorbeelden als een diploma uitreiking, communie. Het ‘spel’ is vastgelegd in de cultuur en onderdeel er van. Het is mainstream en heft een bepaald doel. Als je echt aan spelen denk dan pak ik even het voorbeeld van boksen. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik opensta voor een duidelijk paar voorbeelden om de beide uiteinden van de assen te illustreren. De andere kant is namelijk liminoid waarbij je t.o.v. de diplomauitreiking moet denken aan een concert. Je bezoekt dat in principe om te ontsnappen aan de gevestigde cultuur, niet persee mainstream, de ervaring is voor iedereen gelijk en er is geen sprake van een levenstransitie. Ten opzichte van het boksen moet je dan denken aan fightclubs. Daar gaat het niet om de winnaar (zoals bij een olympische bokswedstrijd) maar om de ervaring, hoe cruel dan ook.

Voor de rest is het eerste hoofdstuk een mooie landkaart voor de Gameful World en ik hoop dat dit niet alleen voor het boek geldt maar ook voor de betreffende wereld. Het lijkt er in ieder geval wel op. Wellicht dat ik het eerste hoofdstuk nog even meepak. Later!

Groet Marcel