Zoekresultaten voor deci
De kunst van het verleiden
Ha Marcel,
Soms krijg je kadootjes in je schoot geworpen. Dat gebeurde voor de kerstvakantie in de ontmoeting met Joseph Kessels. Zoals je weet zit ik in het kernteam van ZOEC. Dit initiatief van de onderwijslectoren van Zuyd beoogt meer samenhang tussen de diverse onderzoeksgebieden van de lectoraten te realiseren. De kennis en ervaring die hier beschikbaar is meer te verbinden met de kennis en ervaring binnen de diverse opleidingen ten behoeve van de onderwijsvernieuwing (-verbetering, -verandering) programma’s die Zuydbreed en in de faculteiten opgestart zijn. We kunnen zoveel van elkaar leren.
De afgelopen periode hebben we ZOEC gepresenteerd tijdens de managementdag en de gezamenlijke bijeenkomst van de kenniskringen van de onderwijslectoraten. Door deze gesprekken merk je dat iedereen vanuit eigen context andere beelden heeft waar ZOEC voor staat / zou moeten staan. Het blijft ook voor ons zoeken. Dat doen we sinds september in de maandelijkse ZOEC-sessies waar we met collega’s binnen en buiten Zuyd verkennen waarom, wat en hoe ZOEC. En afgelopen week was Joseph Kessels uitgenodigd vanwege zijn kennis en ervaring met zijn learning company Kessels-Smit.
Joseph Kessels ‘ken’ ik via zijn presentatie en publicaties over gedeeld leiderschap. Ik heb door te schrijven op ons blog en voor mijn masterstudie veel van hem geleerd. Door nu samen met hem aan een tafel te zitten en te luisteren naar zijn waardevolle inzichten was echt heel bijzonder. Een kadootje.
ZOEC beoogt een lerende community te zijn. Hoe krijg je mensen betrokken waarmee je geen gezagsrelatie hebt, vroegen we Joseph Kessels. Hoe kan onderlinge professionalisering, een andere manier van leren en werken concurreren met het ‘echte’ werk, de hectiek van het onderwijs, de tijdsdruk? Hoe kunnen we kennis laten circuleren?
Oprechte belangstelling voor elkaars werk, dat verbindt, zei Joseph. Nieuwsgierig zijn naar wat de ander bijzonder maakt. Uitgaan van het principe: wat moet ik doen om het voor jou aantrekkelijk te maken? Om door jou aantrekkelijk gevonden te worden? De ander verleiden met een aanbod die de ander verder helpt. Het stellen van sterke vragen: Hoe zou je het wel graag willen zien? Wat zijn jouw drijfveren? Wat vind je de moeite waard? Jouw enthousiasme overbrengen. Intellectueel adviseurschap vanuit de passie voor het vak. Een community wordt sterker als er meer verbindingen zijn. Zoek partners waarmee je verwantschap voelt, interesses deelt. Wederkerigheid is hierbij van belang. En vertrouwen uiteraard.
Het is natuurlijk zo voor de hand liggend, dat we het niet zagen. Belangstelling voor elkaars werk is de verbindende factor. In welke situatie dan ook, altijd komt ie weer terug de ‘relationele verbondenheid’ (Ryan & Deci).
Joseph Kessels deelde ook een werkwijze. Door elkaar te interviewen, de ander over jouw drijfveren te laten schrijven (voor bijvoorbeeld de ‘wie-is-wie’ op de gezamenlijke website i.o.). Door te vragen naar het beeld wat het oproept bij een ander ontstaat ook een gezamenlijk beeld. Een ander voorbeeld is om bij een afronding van een project twee collega’s vragen om de evaluatie bij de opdrachtgever uit te voeren. dat geeft vertrouwen, verbinding en objectiviteit.
Ga op zoek naar voorbeelden binnen Zuyd, en deel dat, adviseerde Joseph Kessels.
Ik kan niet meer doen dan dat onderschrijven. Door dit samen ook binnen ZOEC op te pakken, krijgen mijn initiatieven op dit gebied ook wat meer voedingsbodem. Hoop ik.
Als we het op de manier aanpakken waarop Joseph Kessels adviseert dan komt er ook een eind aan neeknikken en meestribbelen. Onderstaande video van Remco Coppoolse laat ook zien dat top down veranderingen moeizaam gaan. Door te luisteren, oprechte belangstelling te tonen, op te halen bij docenten, verbindingen te creëren verlopen onderwijsvernieuwingen soepeler.
Ik vond het best wel lastig om een blog te schrijven over deze inspirerende middag. De sfeer, de rustige uitstraling van Joseph, zijn warme stemgeluid, zijn oprechte interesse in ons en in het initiatief, is niet over te brengen.
Ik weet wel dat ik het verleidingspad op moet 🙂
Judith
Video over Big Data: volume, variety, velocity and value?
FreedomLab. Ken je dat Marcel? Ik niet. Mijn dochter is er vorige week met haar studie een dagje op bezoek geweest. Zij vond het wel iets voor ons 🙂
FreedomLab is a strategy consultancy, a cross over innovation hub, a living lab, a future studies think tank, a college or better: a (constant) redefinition of these formats. We facilitate organizations to anticipate the future by helping them to creatively redefine their present. We operate on the crossroads of design, systems design and engineering.
Creative director is Jeroen van Mastrigt, bekend bij jou?
Een beetje scrollend door hun website zag ik onderstaande video over big data. Ook big data heeft een menselijke kant 🙂
What is Big Data is the cornerstone question of this research. While a lot of focus is on Volume, demanding new appraoches to ICT infrastrictures, the Variety is more challenging. How to combine the structured dataset of organizations with the unstructured data of consumers apps like Twitter of Facebook for example. But to extract true value we need to go further than the typical 24h batches and runs, we need Velocity of data. Only than can data be truly supportive to consumers making decisions in everyday life. How can we add meaning to such big data sets, so many correlations? A more creative approach is needed, such as probing for example.
Judith
Mijn professionele ik. Onze professionele identiteit.
Hallo Marcel,
Tijdens de afgelopen zonnige dagen heb ik het boek Je binnenste buiten: over professionele identiteit in organisaties van Manon Ruijters en collega’s gelezen. Nou ja, al doorbladerend stukken gelezen dan 😉 . Het boek telt bijna 500 bladzijde!
In onze veranderende samenleving waar in alles sneller, beter, scherper, anders moet en complexer is, is het belangrijk te weten wat je basis is, waar je van bent, waar je in gelooft, wat onvervreemdbaar van jou is en je kleur geeft, zo staat op de achterkant van het boek. De boeken van Manon Ruijters (Canon van het leren en Liefde voor leren) heb ik regelmatig geraadpleegd tijdens mijn masterstudie Leren en Innoveren. En dit is er ook weer zo eentje die volgens mij in de kast van elke MLI/MLE student in de kast moet staan.
Als lector is Manon Ruijters verbonden aan het lectoraat Professionele identiteit en organisatieontwikkeling bij Stoas Vilentum Hogeschool.
Als je in een onderwijssetting werkt waar de core business is professionals op te leiden dan is het ook belangrijk te werken aan je professionele identiteit, als onderwijsgevende, en ook als adviseur van onderwijsgevenden. Ten minste dat vind ik.
Ik herken de zoektocht in het boek naar weten wat ik doe, waarom ik het doe en waarvoor ik het doe. Zeker nu de vraag naar ondersteuning en advisering op mijn aandachtsgebied van leren en lesgeven met ict alleen maar toeneemt. En het aantal professionals die bij deze vragen kunnen helpen en ondersteunen binnen onze organisatie alleen maar afneemt, stel ik me die vragen stellen. We willen meer in minder tijd met minder mensen (kostenreductie agv oop reductie). In mijn eentje kan ik die veelheid van vragen niet aan. Dus wat is mijn professionele identiteit?
Het boek is voor mij vanuit verschillende invalshoeken interessant. Om de vraag te beantwoorden wat mijn eigen professionele identiteit is. Maar ook uit mijn betrokkenheid met (ict) docentprofessionalisering binnen Zuyd. Welke investeringen in professionalisering levert ook professionaliteit op? Er wordt gesproken over professionele ruimte, maar door allerlei oorzaken (vermoeidheid, onduidelijkheid) wordt deze niet ervaren cq gepakt. We vragen meer zelfsturing in minder bewegingsruimte, want de druk bij docenten door allerlei ministeriële dictaten (masterverplichting, bko, bke/ske) loopt alleen maar op.
Geeft het boek oplossingen? Nee. Er zijn geen kant-en-klare oplossingen, dat kan ook niet, ieder mens is immers uniek. Het boek biedt wel handvatten en richtlijnen (door vragen om over na te denken via de ontwikkelnotities) om met professionele identiteit aan de slag te gaan. Het lezen/doorbladeren van dit mooi vormgegeven boek was een aangename wandeling door filosofie, psychologie, sociologie, neurowetenschap. Met ook aandacht voor de invloed van technologische ontwikkelingen op de identiteit. Er waren vele herkenbare ontmoetingen zoals met Simon Sinek (the golden circle), Bakker & Akkerman (boundary crossing), Schön (kritische zelfreflectie), Argyris (double loop learning), Pedler (actieleren), Csikszentmihalyi (flow), Deci & Ryan (motivatie), Fuller, Hattie, Illeris, Weggeman. En ik heb kennisgemaakt met nieuwe denkers en wetenschappers over thema’s als bezieling, erkenning, wijsheid. Ik heb meer gelezen over de rol van autonomie en autoriteit, over hybrid professional (een professional op grens van 2 professies, zoals een teamleider), over frontlinieprofessionals (professionals die werken in direct contact met hun klanten, zoals de docent met studenten, en ruimte hebben om eigen gedragskeuzes te maken) , over kinderheldenmoed, de bezielde organisatie. Het boek wemelt van de mooie citaten zoals over het koesteren van de ziel van Alain de Botton: “in ons dragen we een kostbare, kinderlijke, kwetsbare kern, die we zouden moeten voeden en koesteren op zijn veelbewogen reis door het leven” (p. 359).
“De huidige professional is een lerende professional en het werken aan en met professionele identiteit verdient een eigen plek binnen de professionele ontwikkeling, zowel individueel als binnen organisaties” (p. 275).
“Professionele identiteit draagt bij aan zelfsturing, veerkracht, wijsheid en excellentie”(p. 55). Dat betekent, reflecteren op wat mij bijzonder maakt, wat jou bijzonder maakt. Tijdens en na de master ben ik op zoek gegaan naar mijn drijfveren, die heb ik gevisualiseerd in deze mindmap. In het boek is te lezen dat vanuit individueel standpunt het wenselijk is om dit te
* verkennen en expliciteren;
* onderhouden; en
* in te zetten bij belangrijke keuzemomenten.
Vanuit organisatie standpunt is aandacht voor professionele identiteit van belang, zoals:
* De professionele leergemeenschap die beter wil weten waarvoor men staat.
* Het team van professionals dat een transformatie doormaakt.
* Het team van professionals dat samenwerkt aan een innovatie.
Professional/professioneel komt van het Latijnse ‘profiteri’ dat betekent ‘openlijk verklaren’. Een professional wil openlijk zichtbaar kwaliteit leveren. “Een professional is iemand die ervoor kiest en zich erop toelegt om, met behulp van specialistische kennis en ervaring, klanten op een competente en integere manier steeds beter van dienst te zijn. Daarbij maakt hij gebruik van en draagt actief bij aan een community van medeprofessionals die het vak bij voortduring ontwikkelen” (Ruijters & Simons, 2014) (p.317).
Professional ben je niet alleen, zo veel is zeker. En leren blijf je. Dat laat onderstaand figuur mooi zien.
De lerende professional (figuur p.94)
“Professionele identiteit vormt een ankerpunt in verandering, zorgt dat je weet van waaruit je afwegingen maakt en tot beslissingen komt, dat je stevig staat bij tegenwind, dat samenwerking soepel verloopt en keuzes in je loopbaan of dilemma’s in je professionele bestaan een basis hebben van waaruit ze verkend kunnen worden.” (p. 150)
Ruimte voor ont-moeten
Wil je duurzaam ontwikkelen dan is het van belang om vaker je hoofd op te ruimen in plaats van het vol te stoppen (p. 154). We moeten zoveel: vanuit organisatiebelang met kwaliteitseisen en veranderingen. We zijn uit balans. Er is ook aandacht nodig voor werken vanuit je eigen opvattingen en kwaliteiten, voor het spiegelen van je opvattingen met vakgenoten, om je te laten inspireren. Voor ontmoetingen.
Op basis van literatuur en onderzoek is het PI-model ontwikkeld. Het gedachtegoed van het PI-model is ook te lezen op de website bij dit boek www.professioneleidentiteit.nl. In onderstaande afbeelding wordt het model verbonden met organisatieontwikkeling en persoonlijke ontwikkeling.
PI-model gekoppeld met vormen van leren en professionaliseren (figuur p. 239)
Je hoeft niet ziek te zijn om beter te worden
We vragen een andere manier van werken (zie HILL-model van Filip Dochy) van docenten (verandering van kennisbrenger naar coach van leerprocessen, reflecteren, ict-docentprofessionalisering, online samenwerken en kennisdelen). Dat betekent een fundamentele verandering in hun professie en een zoeken naar hun professionele identiteit. Dit kan je niet met een vaardigheidstraining je eigen maken. En verplichten helpt sowieso niet in een leerproces. Dit betekent dat wij als professionele leergemeenschap ons moet afvragen wat een goede docent is binnen het onderwijs dat wij als Zuyd willen aanbieden. Net zoals opleidingen met de beroepspraktijk bespreken welke competenties de toekomstige professional moet hebben, zullen wij als Zuyd docenten, als professionele leergemeenschap de vraag moeten stellen welke competenties hebben wij als docenten nodig om onze (jong) professionals hierin te begeleiden? We hebben het wel over professionele identiteit van onze studenten, over waarde en normen, over beroepsidentiteit, dan hebben we het ook over Bildung. En over onze eigen Bildung.
Zonder crisis geen groei
“Als het ons niet lukt een ervaring te begrijpen als we het niet kunnen plaatsen, dan hebben we de neiging terug te vallen op ‘tradities’, op verklaringen van autoriteiten of op psychologische mechanismen, zoals projecteren en rationaliseren” (Mezirow) (p. 302)
Het gaat bij (leven lang) leren niet alleen om hoe de transfer plaatsvindt maar ook om als professional te leren welke keuzes je maakt in de toenemende veranderingen, ontwikkelingen en samenwerkingsrelaties. Professional zijn, is een keuze. De organisatie kan hierbij ondersteunen door te werken aan de collectieve identiteit.
Het boek heeft me al lezend en bloggend nieuwe inzichten geboden, en bestaande bevestigd. Herkenbaar ook, omdat vele praktijkvoorbeelden in het boek uit de onderwijswereld komen. Een boek om nog eens naar terug te pakken en stukken te herlezen. Lees hier de blogpost van collega Ilse Meelberghs over dit boek.
Groet,
Judith
#notetoself (uitstapjes via de lezersnotities)
- De vorming van de democratische professional. Over professionaliteit, normativiteit en democratie / G. Biesta
- De schoolleider als regisseur / RJ Simons
ZuydPLEIN revival?
Ha ZuydPleiner!
Eens een ZuydPleiner altijd een ZuydPleiner toch? Wat was dat een mooie tijd!
Op één of andere manier spreek ik de laatste tijd regelmatig over onze ZuydPleintijd. Wellicht dat het komt omdat wij als I-team sinds januari bij de Dienst Onderwijs & Onderzoek horen. In deze dienst werken ook enkele ZuydPleiners. Misschien vanwege mijn deelname aan de initiatiefgroep Community van Communities? Of heeft het te maken met mijn betrokkenheid bij onderwijsinnovatie (initiatieven/projecten/ideeën)? Zo vaak hoor ik over de wens om meer van elkaar te leren, meer kennis te delen, intensiever/multidisciplinair/interdisciplinair samen te werken, al dan niet in communities. Hoewel we in de ZuydPLEIN tijd nog spraken over netwerken, zijn deze wensen vergelijkbaar met het gedachtegoed van ZuydPlein. Ik ben eens in mijn archieven gedoken en het PLEINPlan, het ‘businessplan’ voor ZuydPLEIN (april 2008) eruit gevist.
Het is echt opvallend hoe actueel het nog is. Enkele citaten uit de managementsamenvatting:
ZuydPLEIN, een Plek voor LEren & INnoveren, vindt zijn oorsprong in het gedachtegoed dat het nuttig (zelfs noodzakelijk) is om van en met elkaar te leren, samen onderwijsvernieuwingen te ontwikkelen, op elkaars schouders te gaan staan.
ZuydPLEIN heeft als opdracht om kennis (in ruime zin) rond onderwijs en onderwijsinnovatie in de hogeschool te laten circuleren, om hiermee de kwaliteit van het onderwijs (en haar medewerkers) verder te verhogen. Dit uit zich in het creëren van leersituaties (netwerken, workshops etc), vraag/behoefte-articulatie, het transparant maken van de activiteiten rond onderwijsinnovatie in de hogeschool, het toegang bieden tot kennis in leer-/samenwerkingsomgevingen, het verbinden van aanwezige expertises rond onderwerpen en het laten uitvoeren van onderzoek naar onderwijsinnovatie.
Geconstateerd wordt dat een dergelijke bottom-up benadering (onderwijsinnovatie benaderd vanuit een gemeenschappelijk zoeken naar verbetering) past bij een organisatie van gedreven professionals zoals de hogeschool die heeft. Keerzijde is dat aandacht nodig is om de (decentrale) randvoorwaarden op orde te krijgen zodat men de ruimte heeft dan wel neemt om deel te nemen aan het gemeenschappelijk innovatieproces.
Vanwege het karakter van ZuydPLEIN als concept ( een “open space” waarin samengewerkt wordt) raakt het vele andere zaken in de hogeschool. Er wordt onderscheid gemaakt tussen een vaste bezetting van ZuydPLEIN en een ‘flexpool’ van mensen uit de hogeschoolorganisatie die in een specialistenrol, afhankelijk van type activiteiten en expertise, actief zijn. De vaste bezetting heeft als hoofdkenmerk dat het domeingericht is, zowel vanwege de logische clustering qua kennisinhoudgebied, alsook om invulling te geven aan de diversiteit waarin onderwijs-innovatie zich in de diverse domeinen uit.ZuydPLEIN blijft echter bovenal iets van ons allemaal; een plaats om samen de hogeschool beter te maken, het leren te innoveren en weer te leren van het innoveren. ZuydPLEIN is wat de hogeschool er van wil maken.
In najaar van 2007 was ik al betrokken vanuit het bibliotheekproject ‘Van 8 bibliotheken op 8 locatie naar 1 bibliotheek op 8 locaties’. Samen met anderen ben ik in “hink-stap-sprong”-sessies op weg gegaan naar “ZuydPLEIN. We gebruikten de Efteling om ‘ons’ Plein te verbeelden. We zagen Koning Trol als iemand die interessante verhalen te vertellen had, een achtbaan voor de spannende innovaties, Holle Bolle Gijs was er om de minder geslaagde creaties op te eten en Langnek stak zijn nek uit om naar de buitenwereld te kijken en met zijn nek ingetrokken zijn onderzoekend oog te richten op het hier en nu. Er waren net als in de Efteling gebouwen, kastelen, bankjes en kraampjes, gidsen, vervoersmiddelen, informatieborden. En mijn favoriet, een (ver)wonderfontein dat alles laat stromen en het water alle richtingen opspat.
ZuydPlein wilde een katalysator zijn voor onderwijsinnovatie. Het is niet gelukt. Mijn analyse? We waren ons tijd te ver vooruit. We liepen te ver voor de troepen vooruit. We deden dingen anders. We deelden in de netwerken, via onze Plein Publique maar ook via de heerlijke Onderwijs Tapas en de memorabele Get Together‘s. We begonnen met bloggen. Het waren 32 fantastische maanden, zoals wij schreven op ons 1e duoblog: ICTO op het ZuydPLEIN. We zaten opgepropt in een te kleine kamer met stagiaires. We kregen gekke opdrachten van Mariska. Een teamleider hadden we niet. We stuurden elkaar aan vanuit de motivatietheorie van Deci & Ryan (niet dat ik toen deze theorie kende) bedacht ik me deze week, namelijk: autonomie, relationele verbondenheid en competenties. Vanuit vertrouwen en verbinding werd het samenwerken en kennis delen gestimuleerd. Het werkt echt. Ik heb het zelf ervaren.
Heimwee naar de ZuydPleintijd? Ja, ik toch wel. Natuurlijk was het toen ook niet allemaal rozegeur en maneschijn. Was het één grote worsteling, maar wel een worsteling die we SAMEN doorstonden. We geloofden allemaal in de kracht van lerende netwerken en kennisdelen. En dat doen ZuydPleiners nog steeds. Dat zit in onze genen.
Misschien is nu wel de tijd voor een ZuydPlein revival? Zuyderlingen die geïnteresseerd zijn in het PLEINplan …. jullie weten me te vinden.
Maandag ga ik lunchen met Chris Kuijpers, de dirigent van ZuydPlein. Chris werkt niet meer bij Zuyd maar bij onze overburen. We zien elkaar niet meer vaak. Het werd weer eens tijd om bij te kletsen, vonden we. We zullen het vast ook nog wel even over deze tijd hebben, wat we ervan geleerd hebben. Maar niet te lang. Blik vooruit. Het gedachtegoed van ZuydPlein zit in ons, in ons DNA. We nemen het mee in alles wat we doen. Ik blijf het wel benoemen 🙂
Judith
Communities: Leer-Ontwikkel-Werk-Samen-Onderzoek-Kennis-Deel
Hey Marcel,
Sinds kort ben ik ook betrokken bij Community van Communities van Zuyd, een initiatief van de lectoren Marcel van der Klink en Paul Henissen. Mijn rol is als moderator zorgdragen voor technische en inhoudelijke facilitering. Mijn taak is het activeren en stimuleren van kennisdeling op het online platform.
Zuyd hecht grote waarde aan communities, het is immers één van de drie pijlers van onze onderwijsvisie. Hoe geven wij met z’n allen hier invulling aan? De lectoren willen met dit initiatief gezamenlijk met communityleden expertise ontwikkelen. Binnen Zuyd zijn al veel CoP (Community of Practice) actief. Soms worden ze anders benoemd. CHILL spreekt over Communities of Development en de Nieuwste Pabo werkt in Communities of Learning. De ene keer bestaat een community alleen uit docenten, bijvoorbeeld tbv coördinatie en afstemming onderwijs, de ander keer aangevuld met studenten en werkveld om bij te blijven met de meest actuele ontwikkelingen in het eigen domein. Communities bestaan ook als onderwijsvorm waarin zowel studenten als docenten participeren.
De reeds actieve communities bestaan voornamelijk uit face-to-face bijeenkomsten. Dit constateerde ik al in mijn masteronderzoek, maar dat zie ik ook in de praktijk van alledag. De initiatiefgroep wilde een digitaal platform om het leren van en met elkaar buiten de bijeenkomsten te faciliteren. Maar ook om inzichten te bundelen en opgedane community-ervaringen binnen Zuyd te verspreiden. Dat gebeurt nu via de wordpressomgeving Community van Communities. Dit platform is naast kennisdeling ook bedoeld voor kennisontwikkeling. Momenteel is het er nog stilletjes. Als moderator moet ik eens wat actie ondernemen 🙂 En misschien kan jij me nog wat tips geven? Immers met het project Schouders/Voor Elkaar willen jullie ook offline en online communities verbinden, en mensen activeren om kennis en informatie te delen met gametechnieken.
via OnlineCollege.org
In mijn masteronderzoek heb ik een koppeling gelegd tussen digitale competenties van docenten en hun percepties ten aanzien van het inzetten van sociale media in netwerken om online kennis delen en online samenwerken te ondersteunen. In mijn masteronderzoek heb ik me ook verdiept heb in netwerktheorieën. Hieronder een stukje uit mijn theoretisch kader.
Netwerken en sociale media
Leernetwerken, community of practice, learning communities, professionele leergemeenschapen zijn allemaal vormen van sociale structuren waarbinnen de nadrukt ligt op de relaties en interacties, het kennis delen en het gezamenlijk oplossen van problemen (Sloep et al., 2011; Wenger, Trayner, & de Laat, 2011). Afhankelijk van de grootte, de gedeelde drijfveren, de persoonlijke relaties, de samenstelling of de te bereiken doelen wordt het een community dan wel netwerk genoemd (Wenger et al., 2011). Volgens Wenger et al. (2011) benadrukt het concept community het samenwerken aan een gedeeld kennisdomein of probleem, terwijl bij het concept (leer)netwerken de nadruk ligt op relaties en interacties. Communities en netwerken zijn niet elkaars tegengestelden, zij zijn complementair, wanneer zij samen vallen kan social learning optimaal plaatsvinden (Wenger et al., 2011). In dit onderzoek wordt de term ‘netwerk’ gehanteerd waarbij het uitgangspunt is dat iedereen in het netwerk een gelijkwaardige bijdrage levert, er geen rangorde is en dat competentieontwikkeling van de deelnemers expliciet aandacht heeft.
Het leren door samen te werken en kennis te delen in netwerken is niet iets nieuws maar door de opkomst van sociale media wel sterk onder de aandacht gekomen. De kenmerken van sociale media zoals benoemd in §2.3: interactie, participatie en eigenaarschap, sluiten aan bij de sociale structuur van netwerken. Siemens (2005) introduceerde het connectivisme als nieuw concept van kennisontwikkeling en leren en gaat er van uit dat leren voornamelijk plaatsvindt in een netwerk. Het connectivisme stelt dat de competentie om mensen en inhoud te kunnen verbinden belangrijker is dan het verwerven van de kennis zelf (Downes, 2012; Rubens, 2013; Siemens, 2005). Het leren in netwerken is een vorm van social learning waarbij de relaties en interacties centraal staan (Sloep et al., 2011; Wenger et al., 2011), zoals dat ook voor sociale media geldt (zie §2.3). Het (kunnen) participeren in netwerken is in de huidige kennissamenleving noodzakelijk voor (toekomstige) inzetbaarheid en aantrekkelijkheid in de beroepspraktijk (Oomes et al., 2014; van der Klink, Janssen, Boon, & Rutjens, 2011; Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid, 2013).
Van der Klink, Janssen, Boon & Rutjens (2011) benoemen een aantal voorwaarden die essentieel zijn voor een krachtig online netwerk. Als eerste benoemen zij het investeren in kennismaking onder ander door zichzelf te presenteren via een profiel bij de toepassingen en/of platformen waarmee gewerkt wordt, dit bevordert binding en vertrouwen tussen personen. Door binding en vertrouwen wordt intrinsieke motivatie bevorderd waardoor samenwerken en kennis delen gestimuleerd wordt (Deci et al., 1991; Jacobs, 2013; Brabander & Martens, 2010; Ros et al., 2014; Runhaar et al., 2011; Ryan & Deci, 2000). Het maken van onderlinge afspraken en deze transparant communiceren is daarnaast ook van belang, net zoals tijd vrijmaken voor een actieve inbreng (Van der Klink et al., 2011).
En bijbehorende literatuurlijst
Groeten,
Judith
2 BE JAMMED 