Zoekresultaten voor mcgonical
Chris was there! @TEDxMaastricht
Ja Marcel, jij vroeg me dinsdag nog: “waarom waren wij er niet bij gisteren?” In tegenstelling tot vorig jaar toen wij wel aanwezig waren bij TEDxMaastricht, hadden we dit jaar allerlei excuses om ons niet aan te melden. Stom! We hebben weer wat gemist. Ik ken enkele Zuyderlingen die aanwezig waren. Ik heb hen gevraagd hun ervaringen met ons te delen. Chris Kockelkoren reageerde meteen via mail met onderstaand verslag en foto’s.
Dare – Do – Innovate
TEDxMaastricht 2014 Ideas worth spreading met als thema “I’m possible”.
OUR 2bejammed GUEST: Chris Kockelkoren
Ik heb helaas het dagprogramma niet meer en kan het online ook niet vinden, dus hier zoveel als mogelijk in chronologische volgorde. Na een intro van een leuk bandje (meer niet), begon de eerste spreker:
Frank Miedema (Professor of Immunilogy at UMC Utrecht)
Frank Miedema, onderzoeker, geeft aan dat de financiering van onderzoek anders moet. Society en Research zijn totaal niet op elkaar afgestemd. Onderzoekers zijn alleen bezig met hun financiering die ze krijgen op basis van publicaties (ook afhankelijk van de bladen). Dus wordt niet gekeken naar de kwaliteit van onderzoeken en meer naar productie. In plaats van het onderzoek zelf te waarderen en niet voor vier jaar maar voor langere tijd te financieren, zodat de society ook wat heeft aan de onderzoeken. Ik denk dat dit wel herkenbaar is. Hij heeft onderzoek gedaan naar de kwaliteit van onderzoeken en kwam met een verbijsterend resultaat dat minder dan 25% van alle, in dit geval medische onderzoeken, überhaupt overeind bleven. De rest was niet reproduceerbaar of gaf andere resultaten.
Midas Kwant (High school student)
Een jonge knul die als app-ontwikkelaar zich heeft opgewerkt en groot is geworden. Hij heeft zich de vraag gesteld hoe ben ik hier gekomen. Hij is terug gegaan en kwam tot de conclusie dat het systeem van de lagere school niet bij hem paste. Dat hij er wel komt, moge duidelijk zijn en hij is al “possible”. Wat ik hiervan heb meegenomen is dat ik vind dat het onderwijs anders moet en hij bevestigde dit.
Ismail Ferdous (Photographer)
Ismael nam ons mee in de wereld van de mode en confronteerde ons met de consequenties van keuzes. Met “The cost of Fashion” werden we als verspillende westerse wereld geconfronteerd met de slechte werkomstandigheden in derde wereldlanden. Hij begon met de spijkerbroek van enkele euro’s met korting en toonde daarna de foto’s van de ingestorte kledingfabriek in Bangladesh. Dan ben je even stil. Kortom onze goedkope kleding heeft gevolgen…iemand moet eronder lijden. Hij gaf een levendig verslag van de ramp op basis van foto’s. In dit geval beschreven de foto’s voldoende boekdelen.
Hasmik Matevosyan (fashion researcher and designer)
Hasmik is een dame die hier nog eens een schepje op deed en zij toonde aan dat de prijs laag kan blijven en dat de prijs niet hoeft te worden betaald door slecht betaalde boeren die het katoen leveren, de laag betaalde kledingmakers. 30% van alle kleding is overschot en een gigantisch afvalberg. We worden door de marketing in kleding gepraat die we vaak helemaal niet willen. Zij heeft een verdienmodel bedacht zonder de marketing en de ingecalculeerde overschotten met eventueel lenen van spullen en vooraf een testtraject zodat in de productie de problemen van de kleding zijn verdwenen. Dus alleen maken wat nodig is en gevraagd en wat je aflevert is goed en getest.
Jens Thies (RT&D Manager at DSM)
Jens bracht een leuk verhaal over de ruimte die niet wordt ingevuld waardoor veel kennis en inspiratie verloren gaat, omdat mensen alleen maar de diepte in gaan. Op de foto zie je drie specialisaties die naarmate de diepte wordt gezocht telkens verder van elkaar komen. De ruimte daartussen zou moeten worden ingevuld om te kijken of overlappende kennis en ideeën niet tot nieuwe inzichten en producten zouden kunnen leiden.
Kadir van Lohuizen (photographer)
Het meest indrukwekkende verhaal was van Kadir. Hij heeft beeldend (foto en video) verwoord een reis vanaf een gevangenis van El Salvador, naar de illegale transporten door Mexico naar het beloofde Amerika. Met risico voor eigen leven heeft hij de afschuwelijke verhalen weergegeven die deze mensen ondergaan. Waarvan ook nog eens een groot percentage de eindstreep niet haalt en sterft of wordt opgepakt en teruggestuurd naar het land van oorsprong waar ze worden geconfronteerd met hun gemaakte schulden en in de criminaliteit geraken omdat ze de gemaakte vluchtschulden niet meer kunnen terugbetalen. De zaal was stil, muisstil…
Janjaap Ruijssenaars (Architect)
Een architect die vooraf onmogelijk gedachte ideeën mogelijk heeft gemaakt. Met behulp van 3D-printing gebouwen gemaakt die met de vroegere technologie als gigantische uitdagingen werden gezien, zijn door de 3D-printers mogelijk geworden). Klein in Groot, 3 Tetris achtige woonhuizen die allemaal dezelfde eigenschappen hebben (noord-zuid en oost-west zicht op twee verdiepingen) en toch op één plek gebouwd. Prachtige designs … wat wordt zijn volgende uitdaging, ik ben in ieder geval nieuwsgierig…
Eric Klarenbeek (Designer)
Een designer die op basis van 3D-printing stoelen ontwierp met als primaire inktbasis: plastics met paddestoelen extracten. Hierdoor mooie meubelen kon ontwerpen waaruit paddenstoelen groeiden. Door zijn techniek wordt niet alleen de grondstoffen-productiecyclus van de meubelindustrie aangepast, maar komt ook leven in het verhaal.
Marcel Mingers (CEO and founder of Extrema Outdoor)
Een leuke afwisseling, maar redelijk verkooppraatje van zijn evenementen. Lang verhaal kort: hij zorgt voor een omgeving waarin mensen hun expressiviteit kunnen tentoonstellen.
Michiel Langezaal (Founder of Fastned)
Een verhaal over elektrische en energie (op basis van zonne-energie) die in de auto-industrie voor een paradigmashift heeft gezorgd. Auto-industrieën die zien dat sportief en elektrisch samen kunnen. Elektrische motoren worden beter (sneller en krachtiger) en zuiniger (meer capaciteit en duurzamer) en meer en betere oplaadpunten (sneller en goedkoper). Oplaadpunten aan huis, zonnepanelen die beter en beter worden. Kortom, de alternatieve energie gaat langzaam maar gestaag de wereld overnemen.
Anna Verhulst (Medicine Student & Winner Pitch contest)
Afvallen…een kwestie van I’m possible. Niet iedere afvalmethode past bij jou en als je zelf niet gelooft in het verhaal wordt het niets. Zij liet een foto van haar zien (bleek achteraf) en een foto van 40 kilo minder. Het rare van haar was dat zij zichzelf nog steeds zag als dat meisje van vroeger met 40Kg meer en niet als dat meisje van nu (slankere versie).
Mick Walvisch (Social Entrepreneur)
Super verhaal over mooie ideeën een JA-EN-denker en geen JA-MAAR-denker. In de afbeelding is duidelijk te zien welke plaats techniek in ons leven neemt en dat we de technologie moeten gebruiken en niet de beperkingen zien. Onzichtbare windmolens, flexibele parkeerplaatsen… helaas dat zijn ideeën niet werkelijkheid worden. We klagen over het feit dat windmolens landschap vervuilen: hij zegt: maak de wieken doorzichtig, zodat ze één worden met het landschap. Geen energiemaatschappij en overheid die met hem meedenkt. Wie ergert zich niet aan het feit dat vele parkeerplaatsen verloren gaan aan slechte parkeerders. Maak parkeergarages die zich aanpassen aan de parkeerder, zodat geen verloren ruimtes ontstaan omdat de lijnen zich aanpassen. Eindelijk iemand die het begrijpt…jammer dat een van de denktankleden van TEDxMaastricht, die in garagebusiness zit (QPark), niets ziet in dit idee; onbegrijpelijk.
Jim van Os (Professor Maastricht University)
Een derde van ons heeft verschijnselen van shizofrenie. Hij nam ons mee naar het innerste van het brein. Hallucinaties, stemmen horen, … zijn vaak verzinselen van het brein. Buiten dat het leerzaam was, confronteerde hij ons met de gevolgen die mensen (zijn zus) daarvan ondervinden. Intelligente mensen die banen verliezen omdat ze niet worden begrepen, terwijl het allemaal anders kan…
Agi Haines (Speculative Designer)
Agi was een beetje een freakshow. Agi heeft Frankenstein als voorbeeld genomen en gekeken of wij ons kunnen verbouwen zodat we ons kunnen verbeteren voor bepaalde zaken. Geïnspireerd door de 3D-printing technieken met eigen cellen. Toch waren er gedachtenkronkels die op zich iets in zich hadden; een natuurlijke versie van pacemaker en nog andere zaken. Is dit de toekomst, ons lichaam aanpassen met natuurlijke 3D-printers en duizenden jaren evolutie overslaan?
Christien Veelenturf (Cyclist)
Een verhaal van een sporter die wordt gevraagd om te trainen om de snelste vrouw ter wereld te worden. Een fiets die nauwelijks ruimte biedt om te bewegen en is afgestemd op allerlei aerodynamische principes. Uiteindelijk de derde snelste persoon op aarde op basis van natuurlijke aandrijving. 110 km/h op een fietsje… mmm. Ze gaat volgend jaar voor een nieuwe poging en nog harder trainen.
Pauline van Dongen (Inventor)
Wearable technology. Kleding waarin technology is opgenomen in het ontwerp. Displays, ledjes, maar zelfs flipflop knopjes die zich aanpassen aan de lichtomstandigheden, waardoor een jurk ’s avonds anders uitziet dan overdag. Ze is op dit moment bezig met kledingstukken die het mogelijk maken om de batterij van de telefoon op te laden… yes… Een prototype (geshowed door een model) is reeds voorhanden. De toekomst maakt in ieder geval veel mogelijk en ze heeft nog veel ideeën. Weg met opladers en accu’s, gewoon je kleren aantrekken en je telefoon meenemen en je hebt nooit meer last van lege batterijen. Duurzaam, modieus en ontzettend handig.
Paul Rulkens (High Performance Expert)
Het outside de box denken en in de happy zone komen… We laten ons veel te veel beperken door regeltjes zodat we niet meer outside de box denken en in de happy zone komen. Laat je niet beperken door regels en kaders maar probeer daarbuiten te stappen, want vaak zijn de regels en kaders makkelijk op te rekken.
Rutger Bergmans (Writer at De Correspondent)
Free money for everyone. Wat een mooie gedachte. Hij denkt dat we een betere wereld krijgen als we iedereen gratis geld geven. Geef een zwerver vijf duizend Engelse ponden en zeg: “Doe ermee wat jij wil, no strings attached”. Dit was een experiment met 10 Londense zwervers. Tot ieders verbazing hadden de meeste na een half jaar maar enkele honderden uitgegeven. 7 van de 10 hadden een dak boven hun hoofd of waren er mee bezig. Hun leven was gewijzigd. Op de standaard vraag van de burgemeester: “Wat heeft dit nu gekost”, kon worden beantwoord met: “50.000 pond” en daarmee zijn 10 mensen volledig veranderd en kosten ze op andere plekken veel minder, waardoor dat weer geld oplevert. Kortom als de eindbalans wordt opgemaakt levert gratis geld weggeven ook weer geld op. Op de vraag: “zou je minder werken als je gratis geld kreeg” bleek het standaard antwoord te zijn: “ik niet, maar anderen denk ik wel..”
Tussendoor kwam een 14-jarig meisje die de zaal inspireerde met het maken van complimenten, een beetje naïef en toch ook weer goed. Geef een complimentje per dag aan onbekende of bekende en de wereld wordt beter. Dit werd door haar ook in praktijk gebracht door de zaal te onderwerpen aan een proef. Geef een onbekende naast je een gemeend compliment en kijk wat het met de ontvanger doet. Jane McGonical heeft dit ook al verwerkt in een game (Cruel2bkind), dus het idee is op zich niet nieuw. Door goede dingen te doen kun je anderen verslaan, gaming makes a better world 🙂 .
Afsluitend kan worden gesteld, dat ik in ieder geval ben geïnspireerd. Maar heb ook weer mijn netwerk kunnen bijhouden en uitbreiden.
Groet,
Chris Kockelkoren
Nablog 26-10-2014
Klik hier voor de playlist van TEDxMaastricht 2014
Gastblogger Chris Kockelkoren over Carol Dweck ‘Teaching a growth mindsets’ #motivatie #MLI
Ha Marcel,
Krijg ik zo maar (ongevraagd!) een gastblogbijdrage van onze Chris Ko 🙂 in mijn mailbox. Leuk!
Chris is net als ik ook bezig aan een master bij Fontys, maar dan de master Pedagogiek. Dan heb je wel eens vaker dezelfde thema’s voorbij.
OUR 2bejammed GUEST: Chris Kockelkoren
Beste Marcel en Judith,
Tijdens een gesprek met mijn afstudeerbegeleider Rika Verhoef, heeft zij me gewezen op Carol Dweck, een professor aan de universiteit van Standford. Zij houdt zich al jaren bezig met de studie van motivatie van kinderen. Na het zien van haar presentatie in een conferentie van Young Minds ben ik onder de indruk geraakt van haar onderzoeksresultaten. Ik wilde dit zo snel als mogelijk delen met anderen en dacht aan een gastblog in 2beJAMmed. De tekst is ook onderdeel van mijn masterthesis in wording, dus ik hoop niet dat ik nu deze gastblog moet gaan refereren in mijn eigen thesis…maar dat is zorg voor later 🙂 .
Op een conferentie van Young Minds geeft Dweck (2013) een presentatie over de resultaten van jarenlang onderzoek naar de motivatie en doorzettingsvermogen. Zij heeft onderzocht dat kinderen twee soorten van mindsets kunnen hebben, te weten:
– fixed mindset
– growth mindset
Fixed mindset
Kinderen met een fixed mindset denken dat je een bepaalde hoeveelheid intelligentie hebt en dat je niet verder kunt groeien. Ze willen alleen maar intelligent lijken ten koste van alles, dus zij vermijden uitdagende opdrachten en gaan niet dieper in op de materie. Tenslotte kun je dan alleen maar meer fouten kunnen maken. Daarnaast denken deze kinderen dat als je slim bent, het vanzelf komt. Sterker nog, dat als je voor iets hard moet werken dan ben je dus niet slim. Zij verbergen fouten en zwakten en Dweck omschrijft dit gedrag als het motto van Homar Simpson: “Trying is the first step to failure”. In een onderzoek werd aan deze kinderen gevraagd wat ze zouden doen bij een nieuwe test als ze bij een voorgaande test een slechte score hadden behaald. De meeste gaven aan minder tijd aan het vak te besteden (had toch geen zin) en/of zouden gaan “cheaten”.
Kinderen in deze mindset hebben de neiging om snel op te geven en defensief gedrag te vertonen. Ze raken verveeld, geven leraar of studiemateriaal de schuld van hun falen.
Growth mindset
Kinderen met een growth mindset geloven dat de talenten en mogelijkheden kunnen groeien als je hard werkt en veel oefent. Zij genieten van het vele werk en dat geeft hun het gevoel dat ze iets leren. Deze kinderen nemen uitdagingen aan en zien tegenslagen als een vanzelfsprekend onderdeel van het leren. Ze leren dat het confronteren met fouten en zwakten een bijdrage levert aan het leerproces. Ook zij werden gevraagd wat ze voor een volgende test zouden doen als de voorgaande test een slecht punt had opgeleverd. Zij gaven aan dat ze nog meer uren in het vak zouden stoppen en nog harder zouden leren voor de toets.
Mindsets zijn beïnvloedbaar
Maar veel interessanter is dat Dweck (2013) aangeeft dat deze mindset kan worden beïnvloed. Afhankelijk van de beloningen die de kinderen krijgen kan een kind een mindset aannemen. Beloningen die de score koppelen aan hun intelligentie zetten kinderen in de fixed mindset modus. Kinderen waarbij de beloning wordt gekoppeld aan het proces (harde werken) zet hen in de growth mindset. Terwijl vele jaren verteld is dat je kinderen moet belonen voor hun werk, blijkt dat een verkeerde beloning averechts kan uitpakken. Beloning van de score in combinatie met de intelligentie van kinderen stopt (remt) het leerproces, terwijl belonen van de score in combinatie met het proces (harde werken) stimuleert het leren.
Als je dit doorvertaald naar de uitvallende studenten die verveeld zijn en afhaken dan moet je anders gaan beoordelen. We moeten niet beoordelen met onvoldoendes maar met een NOT YET. Dit betekent: je bent er nog net niet, maar je zit op de goede weg. Geen punten van 1 t/m 5 of 10, of narratief (zeer slecht, slecht, onvoldoende) voor taken die nog niet voldoende zijn. Volgens Dweck stoppen we met dit soort beoordelingen het leerproces en geven we hiermee het verkeerde signaal. Vanaf nu zouden onvoldoendes moeten worden vertaald in NY (Not Yet) in plaats van NV (Niet voldaan) of nog demotiverender: een onvoldoende geven in de vorm van een cijfer.
Serious gaming
Je voelde hem waarschijnlijk al aankomen …. mijn onderzoek gaat immers over gaming. (Serious) Gaming stimuleert de growth mindset. Gamers tonen vaker de elementen van een growth mindset, zij blijven doorgaan totdat de oplossing is gevonden en geven niet eerder op. Sterker nog, ze willen meer en uitdagendere opdrachten (McGonical, 2011). McGonical beschrijft dat gamers stoppen met spelen als er geen uitdaging meer is en ze niets meer kunnen leren. In (serious) games wordt namelijk ook het proces vaak beloond en niet de intelligentie en je krijgt constante feedback over hoever je in het proces bent gevorderd. Dit past dus bij het verhaal van Dweck. Meer en meer redenen om meer gaming in het onderwijs toe te gaan passen.
Filmpje duurt maar 23 minuten
Dank je wel Chris voor deze gastblogbijdrage. Dweck (en McGonical ook 😉 ) is al vaker in ons blog besproken. Tijdens een workshop breinleren heb ik voor de eerste keer kennis met haar gemaakt. En in mijn paper over Social Learning had ik in de eerste concepten ook een gedeelte over fixed en growth mindset opgenomen, dit is later door de reviewers gesneuveld 😉 Maar gelukkig heb ik nog dit platform, zie mijn paper en zout blog.
Succes verder met je thesis. En natuurlijk moet je dit blog opnemen in je referentielijst! 🙂
Judith
Al doorklikkend kwam ik uit op de Think & be happy website. Weer een pareltje over flow, creativiteit en leren en inmiddels toegevoegd aan mijn RSS-reader.
Finding your Element
Hi Marcel,
Wat zijn we toch bofkonten hè dat we naar Educause 2013 mogen gaan. En dat we daar jouw heldin Jane McGonical maar ook de geweldige Sir Ken Robinson gaan zien en horen. Wat een keynotespeakers!
Sir Ken Robinson heeft onlangs weer een nieuw boek gepubliceerd: Finding your element : how to discover your talents and passions and transform your life 🙂 Het is een vervolg op zijn boek The Element (fulltekst downloadbaar).
Volgens Sir Ken is één van de grootste problemen waardoor mensen vastlopen in het leven, het feit is dat we niet doen waar we gepassioneerd in/voor zijn. Hij vindt dat we op zoek moeten gaan naar de momenten wanneer we het meest in ‘ons element zijn’. Stel je zelf de vragen: “waar ben ik goed in?”, maar ook “waar hou ik van?”, “waar krijg ik energie van?”. Als je in je element bent, geeft dat energie en heeft tijd een heel andere dimensie.
Het is natuurlijk gemakkelijk gezegd: “doe waar je goed in bent en wat je leuk vindt”, niet alles in het leven is leuk en er is ook nog zo iets als ‘centjes binnen brengen’. Maar ik ben het wel heel erg met Ken Robinson eens dat we ons eigen leven creëren, en dat we aan de hand van keuzes ons levenspad bepalen. The process of creativity is about choosing. We zijn verantwoordelijk voor de keuzes die we maken. Daarom vind ik het ook lastig om te gaan met mensen die verantwoordelijkheden buiten zichzelf zoeken en in de slachtofferrol gaan zitten. In ieders leven komen hobbels voor, sommige hebben wat grotere dan andere. Het gaat erom hoe je daar mee omgaat.
Soul, spirit, passion, life force, call it what you will.You need to feel it to create your best life.
– Sir Ken Robinson-
Het volledige interview is te bekijken op de website Uinterview. Heb je nog niet genoeg van hem, bekijk dan ook het interview van Charlie Rose.
“Finding your element is a quest to find yourself”, staat te lezen in hoofdstuk 1 van het boek.
Ik ben in mijn element als ik kennis deel, als ik mensen inspireer met mijn kennis. En als ik blog: lees, kijk en schrijf ik en vergeet ik de tijd. Als ik maar een paar keer in de week het gevoel heb van dit is wat ik wil en graag doe, dan is het voor mij goed. Ik leer graag, daarom ga ik ook de Master Leren en Innoveren volgen om meer mogelijkheden voor mezelf te creëren. Tijdens de Faculteiten Gezondheidszorgmiddag had Marcel van de Klink het in zijn presentatie over docenten die niet meer willen leren, die het wel goed vinden zo, ‘het zal mijn tijd wel duren’-houding. Naast dat ik vind dat dit in deze tijd van ‘leven lang leren’ niet meer kan, vind ik ook dat je jezelf te kort doet. Je wil toch niet een baan hebben, waar je niet meer door wordt uitgedaagd? Zuyd biedt je een omgeving waarin je kunt ontwikkelen. Als je de mogelijkheid maar zoekt en de kansen grijpt.
Ik zal erg in mijn element zijn als we op de Educause zijn 🙂 Ik ben benieuwd waar Sir Ken de nadruk op gaat leggen in zijn verhaal. Maar dat het inspirerend zal worden, ben ik van overtuigd!
Groet,
Judith
Onderzoek naar inzet Serious Gaming bij Pabo-studenten
Dag Marcel,
Leuk was het om enkele weken geleden bij de start van het onderzoek van ‘onze Chris’ te zijn. Chris Kockelkoren volgt een master Pedagogiek (specialisatie Onderwijskunde) bij Fontys Hogeschool Tilburg. In het kader van zijn studie start hij een leerwerkproject waarin onderzoek moet plaats vinden naar een innovatie in het onderwijs. Deze behoort ook in de praktijk gepland en uitgevoerd te worden.
Natuurlijk heb ik hem gevraagd om in ons blog toe te lichten wat zijn onderzoek inhoudt. Het woord is aan
OUR 2bejammed GUEST: Chris Kockelkoren
Hoofdvraag onderzoek
Ik heb gekozen om mij te gaan richten op het verbeteren van het onderwijs en daarin gekozen voor onderwijsvormen die meer passen bij de huidige beleving van de studenten (Jane McGonigal): serious gaming. Ik wil kijken in hoeverre een samenhang is te vinden in serious game en self-efficacy, beleving en inzet van studenten.
Self-efficacy is de overtuiging die iemand vooraf heeft dat hij een taak succesvol kan verrichten.
Pedagogische onderbouwing
Volgens Locke (Van Crombrugge: Denken over opvoeden) kunnen mensen alleen leren als je vrij bent. Vrij zijn betekent ook een geestelijke vrijheid hebben. Fiedrich Fröbel (daar is het woord fröbelen naar vernoemd) geeft aan dat kinderen zouden moeten opgroeien in een kindertuin. Een tuin waar ze vrij, zonder angst voor fouten, kunnen leren in de nabijheid van hun opvoeders. Als je het boek “Het puberbrein” (Nelis&Sark: Puberbrein binnenstebuiten) leest, dan dient de jeugd te worden beschermd tegen de invloeden van social media in de klassen. Dit wordt een middeleeuwse tuin genoemd. Ik ben echter van mening dat onze studenten beter gedijen in Franse tuin van Herbart. Deze is veel opener en studenten kunnen leren van hun fouten zonder dat ze worden beschadigd. Ik ben van mening dat we studenten moeten leren dat fouten maken ok is en dat ze daarvan kunnen leren en uiteindelijk een beter mens worden. Dus wij gaan studenten niet waarschuwen voor gevaren (Van Crombrugge noemt dit “Führen”) maar ze zelf laten ervaren en mogelijk uiteindelijk vooraf al laten inzien (Van Crombrugge noemt dit “wachsen lassen”). Serious games sluiten hier enorm goed op aan. Je krijgt op diverse levels uitdagingen die je zo vaak mag doen, totdat je ze hebt gehaald.
Onderwijskundige onderbouwing
In een serious game komen diverse zaken naar voren die onderdeel zijn van het sociaal constructivistisch denken. Interactie, samen leren, samenwerken, feedback (zelfs regelmatig), etc.
Gedurende de presentatie had ik een kleine serious game gemaakt, om de toehoorders kennis te laten maken met een serious game en de effecten. De toehoorders moesten in groepen van vier samen enkele quests uitvoeren. Het effect was groter dan verwacht. Mensen die eigenlijk weg moesten, bleven omdat ze nieuwsgierig waren (en mij niet teleur wilden stellen). Ik had de tijd op 10 minuten gesteld en na die tien minuten heb iedereen tot drie keer moeten vragen om te stoppen … ;), dit is kenmerkend en zie ik ook bij studenten die in de les gebruik maken van studiemateriaal in de vorm van een game. Maar natuurlijk moet ik het nu met een duidelijk onderzoek ook worden aangetoond.
Doordat het publiek zo gemêleerd was, heb ik niet alleen veel vragen gekregen maar ook mooie aanvullingen. Hierdoor kan ik het onderzoek nog scherper opstellen.
Enkele vragen uit het publiek waren:
- Je zegt dat de uitstroom in het eerste jaar maakt dat er iets in het onderwijs anders moet. Ik ben dat met je eens, maar heb je andere redenen ook bekeken?
Antwoord: ja er zijn al veel andere zaken die zeker ook bijdragen aan het tegengaan van uitval zoals: betrekken van ouders, intakegesprekken, betere voorlichting, sfeer op school (betrokkenheid) en betere voorbereiding van havo-student op zelfstandig werken (al op havo). Dit zijn allemaal zaken waar uit onderzoek blijkt, dat deze een positief effect hebben bij het terugbrengen van de uitval. Maar in de literatuur wordt geen eenduidige oplossing gegeven voor dit probleem, dus heb ik gekozen voor een onderwerp dat vrij nieuw is, dicht bij mij ligt en alleen nog maar op kleine schaal en vaak experimentele wijze wordt ingezet: serious gaming.
- waarom dit onderzoek niet in de propedeuse uitval in leerjaar 3 zijn minimaal
Antwoord: Dit is zeker een terechte en logische opmerking. Ik heb hiervoor enkele verklaringen, waarom ik toch voor de derdejaars minor heb gekozen.
- de uitval was een aanleiding tot dit onderzoek in combinatie met de uitspraak van Inspectie van het onderwijs en Paul Reijns van Zuyd Hogeschool dat de manier waarop het onderwijs wordt gegeven kan verbeteren en dat werd als een van de mogelijke oplossingen vermeld. Dus ik heb meer gekeken naar onderwerpen waarin ik het plezier en de beleving kan stimuleren en het onderwijs kan afstemmen op de nieuwe generatie studenten (dit op basis van statistiek UM in presentatie). Ik hoop stiekem dat dit ook mogelijke samenhang heeft met andere zaken, maar dat kan ik met dit onderzoek niet aantonen.
- Als ik meer plezier en een toename van self-efficacy kan verkrijgen bij derdejaars (die zeker al gemotiveerder zijn dan eerstejaars) dan lijkt het mij redelijk om aan te nemen, ofschoon je dit wel zou moeten onderzoeken alvorens hierover uitspraken te doen, dat het zeker ook effect heeft bij eerstejaars.
- Gezien de omvang en duur van het leerwerkproject is het maken van een game te omvangrijk en daardoor niet meegenomen in het onderzoek en heb me dus moeten beperken tot onderdelen waar een serious game nu al onderdeel is van het onderwijs. Dan blijven niet veel keuzes over en dan sluit de minor Digicoach het beste aan bij het onderzoek. Daarnaast is deze minor ook zeer interessant, daar het geen ICT-publiek bevat, maar Pabo-studenten.
- (vrije vertaling van mij op basis van een vraag uit het publiek): Als je hebt aangetoond dat meer werk wordt verricht en de self-efficacy is gestegen, wie zegt dat dit komt door de serious game, misschien komt dit wel doordat de student veel meer werk verricht en daardoor een hogere self-efficacy heeft gekregen?
Antwoord: Dit lijkt inderdaad in eerste instantie een moeilijk te bewijzen iets. Maar als ik kan aantonen dat tijdens de minor met een serious game meer uren in de studie wordt gestopt dan in de minoren waar op de “traditionele” wijze wordt lesgegeven, kun je in nader onderzoek kijken of dat komt door de serious game of de soort minor.
- (vrije vertaling van mij op basis van een vraag uit het publiek): niet iedereen vaart wel bij onderwijs in de vorm van een serious game er zijn studenten die de oude wijze van lesgeven prima vinden?
Antwoord: Dit lijkt te kloppen. Maar ik draai het om. Veel van de traditionele manieren van lesgeven spelen vaak in op één wijze van leren van studenten. Vaak is dat niet de wijze waarop studenten leren, maar hoe de docent leert. Als je het boek van Jane McGonical leest, dan zegt zij dat het hele leven een game is, dus is iedereen al onderdeel van een serious game. Serious gaming sluit daarom ook geen leerstijl uit, mits de onderwijseenheid ook alle manieren ondersteunt. Maar dat geldt voor alle onderwijsvormen. Bij een serious game kan iedereen zelf bepalen hoe hij de quests (opdrachten) uitvoert en hoe hij de kennis tot zich neemt. Kijk in het experiment op het einde van mijn lezing. Alle groepen hadden mensen met diverse leerstijlen in zich en iedere groep heeft het ook op zijn eigen wijze aangepakt. De game staat dit allemaal toe en beperkt niemand. Wel kun je spelenderwijs zien welke effecten een bepaalde strategie heeft (kindertuin van Fröbel), met name in combinatie met de voortgang van de quests. De constante feedback zorgde voor aanpassingen van de strategie bij bepaalde groepen, zonder dat hiervoor instructies zijn gegeven.
Mochten nog andere zaken zijn ingevallen die een bijdrage kunnen leveren aan mijn onderzoek of je niet eens bent met de beantwoording dan zie ik graag je vragen, artikelen en aanvullingen tegenmoet. Klik hier voor zijn contactgegevens.
Ik zal jullie via mijn blog kockelkorencj.blogspot.com op de hoogte houden van de voortgang van het onderzoek.
Game ze!
Groet Chris
Namens ons allebei heel veel succes Chris!
JAM on! 🙂
The game that can give you 10 extra years of life #TED
Ha Marcel,
Heb je m al gezien? De nieuwe TEDtalk van jouw superhero: Jane McGonical?
Ze is weer fabuleus! Geniet van de 20 minuten!
Het is een persoonlijk verhaal over waarom zij het spel SuperBetter heeft ontwikkeld. We hebben (uiteraard) allebei al een SuperBetter account, maar echt spelen doen we het nog niet. Misschien dat ik het met de app die nu beschikbaar is via iTunes t vaker ga doen, want 10 jaar langer leven is een aantrekkelijk vooruitzicht. Helaas voor jou … alleen nog maar voor iOS 😦
When game designer Jane McGonigal found herself bedridden and suicidal following a severe concussion, she had a fascinating idea for how to get better. She dove into the scientific research and created the healing game, SuperBetter. In this moving talk, McGonigal explains how a game can boost resilience — and promises to add 7.5 minutes to your life.
www.ted.com
Groetjes,
Judith
2 BE JAMMED 